Door Henk Hielkema
De wedstrijd FC Groningen – FC Utrecht was vijftig jaar
geleden de eerste competitiewedstrijd van FC Groningen. Het duel eindigde in
een 1-0 zege voor de Utrechters. Zaterdagavond stond precies een halve eeuw
later hetzelfde duel op het programma en deze keer werd het 0-0. Voor het eerst
sinds tijden was er weer publiek in de Euroborg en dat kreeg een levendige
wedstrijd voorgeschoteld. De wil om te winnen was bij beide teams aanwezig,
maar ze liepen allebei schade op door punten te laten liggen.
Beide ploegen, die de vorige week de competitie met een zege
begonnen, gingen in de Euroborg fris van de lever van start. Er gebeurde in de
beginfase van alles doordat veel energie gestoken werd in aanvallende acties.
De aanvalslust overheerste op het veld en daarmee vermaakten de toeschouwers
zich kostelijk. Het viel trouwens op dat de bezoekers op verzoek van de
regering keurig op hun stoeltjes bleven zitten.
Er was in de eerste helft overigens alle aanleiding om te
gaan staan en de emoties de vrije loop te laten. Kansen die net niet benut
werden en doldrieste aanvalsacties die de gemoederen op de tribunes danig bezig
hielden. Het ging een beetje op zijn Engels, of beter gezegd op zijn Belgisch
wat bij onze zuiderburen worden de duels op het hoogste niveau ook nogal
druistig afgewerkt. Zo ook in de Euroborg waar de felheid in het spel vaak ten
koste ging van de nauwkeurigheid. Maar dit is beter dan saai breiwerk.
De beste kansen waren voor de Groningers die het verdienden
om op voorsprong te komen. Zo doorkliefde een prachtig ‘buitenkantje’ van
Suslov de Utrechtse verdediging die daarna met kunst en vliegwerk het doel
schoon hield. Natuurlijk moesten de spelers van de Trots van het Noorden oppassen
dat ze niet in het mes liepen, want FC Utrecht was af en toe gevaarlijk met
snelle counters. Je zou kunnen zeggen dat FC Groningen de eerste helft op
punten had gewonnen.
Na de rust vloeiden de krachten bij de ploegen weg. Dat was
niet zo opmerkelijk want de inzet en passie waren zo groot dat je zoiets niet
negentig minuten kan volhouden. De trainers wisselden de vermoeide benen voor
fris bloed maar dat had niet de winnende goal tot gevolg. Ook de jonge Noor
Strand Larsen kwam in de slotfase nog in het veld, maar de wereldgoal van de
vorige week zat er deze keer niet in. Uiteindelijk was de remise de beste
uitslag.
(Henk Hielkema is oud-journalist van het Dagblad van
het Noorden)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten