Wanprestatie FC Groningen in Nijmegen

 Door Henk Hielkema

De voorzitter van de supportersvereniging van FC Groningen vroeg in de rust aan Ziggo om een tv-storing in Eenrum waar hij de wedstrijd NEC – FC Groningen aan het bekijken was. Hij kon het niet meer aanzien. Kun je nagaan hoe slecht de equipe van trainer Buijs zich in de Goffert presenteerde. Met een 3-0 nederlaag en een geweldige wanprestatie keerde zijn elftal terug naar Groningen. Een ander bestuurslid van de fanclub liet via twitter weten dat het technisch management zich de aanfluiting mag aanrekenen.

FC Groningen leverde in de eerste helft ronduit prutswerk af. Kennelijk zijn de spelers van trainer Buijs naast hun schoenen gaan lopen na de fraaie 2-0 zege tegen AZ. Het spel was in Nijmegen niet om aan te zien en was zelfs belachelijk slecht. Ngongo ging met zijn acrobatische hakbal in de lucht nog niet zo lang geleden de wereld over, maar de kolderieke struikelpartij van hem kun je ook de wereld insturen als voorbeeld van voetbalslapstick.

Technisch waren de Nijmegenaren de Groningers vanaf het begin de baas. Maar ook qua spelconcept stak NEC zijn tegenstander de loef af. De meeste passes van de noorderlingen belandden in niemandsland, terwijl de thuisploeg netjes opbouwden en keer op keer dreigend voor doelman Leeuwenburgh verschenen. Toch zou er een blunder van El Hankouri aan te pas komen om NEC op voorsprong te zetten. Hij schoot de bal blind vanaf de middellijn terug op zijn keeper die de bal volledig miste.

De achterstand was dik verdiend. De Groningers lieten zich van de slechtste kant zien door sloom en ideeenloos over het veld te lopen. Die eerste helft was met afstand de slechtste 45 minuten die ze dit seizoen hebben laten zien. De trouwe fans zullen zich voor de tv doodgeergerd hebben aan hun favorieten, die alleen maar probeerden om de tegenstander een beetje te ontregelen. Overigens hoeven ze zich geen zorgen te maken over hun club, want de komende weken wachten laagvliegers als PEC, Go Ahead Eagles en Fortuna.

Alleen als de Groningers tegen die tegenstanders punten gaat verspelen, mogen de fans van de groen-witten zich echt zorgen gaan maken. Met andere woorden: de komende weken zijn beslissend voor de rest van het seizoen.       

(Henk Hielkema is oud-journalist van het Dagblad van het Noorden)   

Felheid FC Groningen is AZ te machtig

 Door Henk Hielkema

Als FC Groningen-trainer Danny Buijs zijn elftal de vorige week op scherp wilde zetten met enkele laatdunkende opmerkingen in de richting van zijn spelers, dan is hij daar goed in geslaagd. Het bezoekende AZ wist zondagavond niet waar het moest zoeken in de Euroborg. Met een ongelooflijke felheid voetbalden de Groningers zich naar de tweede zege van het seizoen: 2-0.

Buijs zag zijn pupillen deze keer het vuur uit de sloffen lopen. De Alkmaarders kwamen daardoor niet in hun geliefkoosde positiespel en konden amper gevaarlijk worden voor het doel van de thuisclub. Als je zo onstuimig van start gaat, dan is het altijd de vraag hoe lang je dat kunt volhouden. Meestal is de brandstof dan halverwege de tweede helft wel op. Maar de beloning van al dat gezwoeg in de vorm van een voorsprong hield FC Groningen tot het einde op de been.

Ngongo fabriceerde een bijna ondenkbare openingstreffer in de eerste helft. Een voorzet verwerkte hij tot een hakbal in de lucht die in de kruising van het AZ-doel belandde. Een doelpunt zoals je die alleen tegenkomt in een stripboek uit de jaren vijftig van de vorige eeuw. De tweede treffer was misschien iets minder mooi maar was wel een specifieke De Leeuw-actie. Hij maakte zijn eerste goal van het seizoen door een verdediger en zijn doelman te slim af te zijn.

Die voorsprong werkte als benzine voor de auto. Strand Larsen en Postema vervingen moegestreden teamgenoten en dat gebeurde allemaal terwijl AZ de grootste moeite had om dreigend voor het Groninger doel te komen. Afgezien van een paar hachelijke momenten in het begin van het duel hadden de Groninger verdedigers hun zaakjes onder controle.

Met de drie punten kreeg FC Groningen weer wat aansluiting met de onderste helft van de ranglijst. Maar de grootste winst was wel de manier waarop de equipe van Buijs zijn tegenstander naar de strot greep. Op deze manier moeten er meer overwinningen behaald kunnen worden. Het is namelijk de enige manier om een kwalitatief betere tegenstander onder de duim te houden. Het zou trouwens ook een beetje beschamend zijn om het hele seizoen degradatievoetbal te spelen.

De wedstrijd tegen AZ bewees dat de Euroborg voor veel tegenstanders een lastig te nemen horde kan zijn. Wel onder de voorwaarde dat je als FC Groningen-speler voetbalt alsof je leven ervan af hangt. Dat was zondagavond het geval tot groot genoegen van trainer Buijs.

(Henk Hielkema is oud-journalist van het Dagblad van het Noorden)   

 

 

Alleen oliesjeik kan van FC Groningen topclub maken

 Door Henk Hielkema

Alleen een kapitaalkrachtige investeerder uit een oliestaat in het Midden-Oosten kan van FC Groningen een topclub maken in de eredivisie. Op eigen kracht en met een ongewijzigd beleid zal de Trots van het Noorden een middenmoter blijven met soms een uitschieter naar boven en soms met een penibele situatie onderin de ranglijst zoals nu het geval is. Al jarenlang voetballen de groen-witten zonder enige betekenis in de hoogste klasse van Nederland.

De grootste verdienste had nog in het oude Oosterpark-stadion plaats waar enkele jaren zelfs op Europees niveau werd gespeeld. Dat gebeurde onder leiding van de flamboyante voorzitter Renze de Vries die spelers met zwart geld aantrok en daarvoor later de tol betaalde met een heus strafproces en een keiharde veroordeling. Die tijden liggen alweer ver achter ons en de huidige clubleiders zullen die fout niet weer maken.

In plaats daarvan koos de professionele clubleiding voor een beleid met een taakstellende begroting. Met andere woorden: er werd jaarlijks een miljoenentekort beraamd dat met de verkoop van spelers moest worden weggewerkt. FC Groningen ging steeds meer op een handelshuis te lijken. Talentvolle spelers werden in de opgewaardeerde jeugdafdeling opgeleid tot potentiele eerste-elftalspelers en de scouting ging op zoek naar jonge voetballers die werden aangetrokken om later te kunnen verkopen.

Door de transferwinsten hield de club het hoofd boven water. FC Groningen ontpopte zich tot een club waar uitmuntende spelers te koop waren. Luis Suarez, Arjen Robben, Andreas Granqvist, Tim Matavz en vele anderen maakten faam bij andere clubs. Het gevolg was dat er jaarlijks veel mutaties waren in de spelersselectie. Spelers die verkocht werden, moesten worden vervangen door nieuwe voetballers die niet altijd het niveau hadden van hun voorgangers.

Het was niet mogelijk om de beste spelers te houden. Daarvoor was het salarisplafond te laag en was de spelersverkoop nodig om de begroting sluitend te krijgen. FC Groningen was – en is – niet de club die gemakkelijk grote sponsors kan binnenhalen. De meeste hoofdkantoren van grotere bedrijven zijn in de Randstad gevestigd en ondanks de trouwe supportersaanhang is het achterland van de club in het Noorden niet te vergelijken met dat in het westen.

Het clubbeleid, dat onder de vorige directeur Hans Nijland is ingezet, werkt nog steeds op dezelfde manier. Directeur Wouter Gudde schreef onlangs weliswaar een toekomstrapport met de titel ‘Samen naar de Grote Markt’ maar dat verhaal had beter kunnen heten ‘Vechten om te overleven’. Want daar is de club jaarlijks mee bezig op twee fronten: financieel en sportief. Het is een hele toer om de selectie op niveau te houden als je beste spelers zijn vertrokken. In die zin is het jarenlang niet zo slecht gegaan.

Onder de huidige omstandigheden is uitvoering van een ambitieuzer beleid niet mogelijk. De clubleiding is gebonden aan financiele grenzen. En zo kan het een keer gebeuren dat gevochten moet worden om in de eredivisie te overleven. Daar heeft de rol van trainer Danny Buijs niet zoveel mee te maken. En de huidige spelersgroep mag je ook niet veel verwijten. Op een gegeven moment komt er niet meer uit dan er in zit. Afgeven op spelers die op het veld hun best niet doen (zoals Buijs deed na afloop van de wedstrijd tegen Sparta) is uit den boze en helpt ook niet om uit het moeras te komen.

De enige weg naar de top van de ranglijst zou zijn om FC Groningen te verkopen aan rijke oliesjeiks. Als je tenminste de ambitie hebt om een rol van betekenis te spelen in de eredivisie en op een bepaald moment samen met de supporters een feestje te vieren op de Grote Markt. In plaats van de fans blij te maken met een dode mus zou de clubdirectie eerlijker en realistischer moeten zijn.

(Henk Hielkema is oud-journalist van Dagblad van het Noorden) 

FC Groningen blijft in gevarenzone na 1-1 tegen Sparta

 Door Henk Hielkema

FC Groningen is zondagmiddag niet veel opgeschoten met de 1-1 remise tegen Sparta op het Kasteel. De ploeg blijft voorlopig in de gevarenzone van de eredivisie en zoals het elftal in Rotterdam voetbalde, is er niet veel reden om aan te nemen dat er licht aan het eind van de tunnel te zien is. Met slechts een overwinning uit negen wedstrijden presteert FC Groningen ver beneden verwachting. Maar de vraag is dan of de verwachtingen dit seizoen niet te hoog zijn opgeschroefd.

Sparta – FC Groningen was een draak van een wedstrijd. Afgezien van een paar spannende momenten voor de beide doelen, viel er voor de neutrale toeschouwer weinig te beleven. Veel foutieve passes, mislukte dribbels en technische onvolkomenheden bij de afwerking ontsierden het duel dat qua niveau eigenlijk wel paste bij de miserabele posities van de teams. Het was huilen met de pet op en de vraag na afloop was wie zich het meest verheugde met het schamele puntje.

Veel schoot FC Groningen niet op met de remise in Rotterdam. Was er in voorgaande wedstrijden nog het excuus van het zware programma (de Groningers troffen vooral clubs uit de bovenste helft van de ranglijst) deze keer ging de vlieger niet op. Sparta was een opponent die de Trots van het Noorden in betere tijden simpel van de mat had gespeeld. Deze keer was de equipe van trainer Danny Buijs echter de onderliggende partij, want Sparta maakte de meeste aanspraak op de volle buit.

De Groninger supporters, die met leuke hoedjes aanwezig waren op het Kasteel, zullen zich moeten neerleggen bij weer een seizoen waarin hun favorieten hun stinkende best moeten doen om de sportieve ambities waar te maken. De grootste zorg op dit moment is echter hoe uit de gevarenzone te komen. Hoe langer je daar verkeert, des te groter wordt de druk om te presteren en des te nerveuzer worden de handelingen op het veld.

Ondertussen zijn wel twee dingen duidelijk geworden. El Hankouri is geen verdediger maar aanvaller – hij begon prima in Rotterdam maar zakte daarna ver weg – en Strand Larsen is gebaat bij een aanvaller die om het heen voetbalt en die hem in zijn acties kan ondersteunen. Die rol is De Leeuw op het lijf geschreven. Vooral in de Euroborg kan FC Groningen met dit duo aanvallend een vuist maken. Tegen Sparta moest De Leeuw uitvallen met een blessure en bovendien leek hij niet al te fit aan het duel te zijn begonnen.

De vraag is natuurlijk waarom Buijs beide bovengenoemde zaken niet eerder heeft onderkend. Voor de rest is de Groninger ploeg in deze moeilijke fase gebaat bij een vaste samenstelling. Dat kan natuurlijk door schorsingen en blessures bemoeilijkt worden, maar het streven moet erop gericht zijn dat de basiself niet te veel onnodig aan wisselingen onderhavig is. De vaste speelpatronen, die nu nog ver te zoeken zijn, zouden dan beter kunnen worden ingeslepen.

(Henk Hielkema is oud-journalist van het Dagblad van het Noorden)   

 

 

FC Groningen schiet weinig op met gelijkspel

 

Door Henk Hielkema

FC Groningen wilde vrijdagavond koste wat het kost winnen van FC Twente. Dat was aan alles te zien: veel passie, werklust en acties tot op de grens van het toelaatbare. Het gevolg was een meeslepende confrontatie, waarin tot het einde beide teams wilden winnen. Dat lukte niet want het eindigde in een 1-1 remise. Daar schoten de Groningers weinig mee op. Het is al sinds februari dat er in de Euroborg werd gewonnen.

Positief was de wisselwerking tussen De Leeuw en Strand Larsen die voor de eerste keer beiden in de aanval stonden. Een logische beslissing van trainer Danny Buijs. Zeker in de Euroborg kunnen die twee het de vijandige defensie lastig maken. En als ze beiden in het veld staan, versterken ze elkaar. De Leeuw voelt zich prettig met een echte nummer negen om zich heen. Hij scoorde ook tweemaal, maar beide treffers werden afgekeurd. De een terecht en de ander onterecht.

Hoe gaat het seizoen er voor de rest uitzien voor FC Groningen? Zijn er weer – evenals het vorige jaar – reparatiewerkzaamheden nodig in de winterstop? Vragen waar de groen-witte fans mee zitten na het gelijkspel tegen FC Twente. Hun club bivakkeert op een gevaarlijke positie en dat zal nog wel even zo blijven omdat we voor een interlandbreak zitten. Voor de supporters is het te hopen dat de weg omhoog snel gevonden wordt, want anders ziet het er somber uit voor de Trots van het Noorden.

Natuurlijk heeft trainer Danny Buijs genoeg excuses voorhanden om de lage klassering te verklaren. Blessures, schorsingen en vooral veel goede spelers die deze zomer zijn vertrokken zijn legitieme argumenten, maar een feit is dat de club momenteel geen elftal op de been kan krijgen die tegenstanders kopje onder weet te krijgen.

Buijs mag zich zorgen maken voor de rest van de competitie en dat is niet alleen zijn schuld. De clubleiding staat namelijk een beleid voor waarbij de beste spelers jaarlijks moeten worden verkocht om de begroting rond te krijgen. En dat kan natuurlijk niet ongestraft blijven. Een rapport schrijven met als titel ‘Samen naar de Grote Markt’ is leuk maar niet realistisch en bezijden de waarheid. ‘Knokken om te overleven’ zou een betere titel zijn.

(Henk Hielkema is oud-journalist van het Dagblad van het Noorden)