zaterdag 25 augustus 2018

Zege FC Groningen neemt onrust binnen de selectie niet weg


Door Henk Hielkema

Een overwinning is de beste medicijn voor een zieke club. De 1-0 zege van FC Groningen bij De Graafschap zorgde voor zoveel opluchting bij de Groningers dat directeur Hans Nijland en trainer Danny Buijs elkaar emotioneel in de armen vielen na het laatste fluitsignaal. Er stond nogal wat druk op de wedstrijd, want het rommelde de laatste dagen bij de Trots van het Noorden.

De eerste seizoenzege mag dan luid worden bejubeld door de fans, spelers en clubleiding, de onrust binnen de selectie is daarmee niet verdwenen. Sterker, de boze spelers Jesper Drost en Tom van Weert, die zo ontevreden zijn met het verlies van hun basisplaats dat ze zo snel mogelijk weg willen, hoeven de volgende week niet te rekenen op een terugkeer in de basiself.

Het wordt dus nog een roerig weekje op de groen-witte burelen voordat de transferwindow sluit. De eerste drie punten waren zo belangrijk voor Buijs dat hij zijn ploeg liet voetballen met een versterkt middenveld en met slechts een aanvaller. Het was een soort paniektactiek die wonderwel slaagde. Dat was niet alleen de verdienste van FC Groningen maar vooral dankzij het slechte spel van De Graafschap.

Het was een draak van een wedstrijd. En voor de fans van FC Groningen is het niet te hopen dat de verdedigende tactiek straks wekelijks uit de kast wordt gehaald om punten te pakken. Dat het middenveld in de eerste twee wedstrijden de achilleshiel van de ploeg was, kon iedereen zien. Met Warmendam op het strategische deel van het speelveld was dat probleem voor een groot deel opgelost. Maar de angst voor een derde verliespartij was kennelijk zo groot dat Buijs slechts een aanvaller opstelde.

Waren er dan geen lichtpuntjes? Natuurlijk wel, want de zege was het grootste lichtpunt. Bovendien stonden er spelers in het veld die met ziel en zaligheid voetbalden. De vechtlust spatte ervan af. En met PEC Zwolle als volgende tegenstander in de Euroborg moet het mogelijk zijn om de tweede overwinning binnen te halen. Er kan daarna redelijk zorgeloos in de middenmoot gespeeld worden. Maar nogmaals, het is voor de fans echt te hopen dat voortaan met iets meer lef gespeeld zal worden dan tegen De Graafschap.
   
(Henk Hielkema is oud-sportjournalist en volgde jarenlang sporters in het Noorden)           




vrijdag 17 augustus 2018

Middenveld achilleshiel van FC Groningen


Door Henk Hielkema

Een ding is duidelijk geworden na de tweede nederlaag van FC Groningen: de passie en felheid, die we kenden van Danny Buijs als speler, heeft de debuterende hoofdtrainer in het betaalde voetbal niet over kunnen brengen op zijn spelers. Na de zeperd in Arnhem volgde nu een 1-0 verliespartij in de Euroborg tegen Willem II.

Met nul punten uit twee wedstrijden en een doelsaldo van 1 voor en 6 tegen zal het een heidens karwei worden om uiteindelijk tot de beste negen teams van de eredivisie te behoren. En dat is wel de sportieve doelstelling: in het linker rijtje van de ranglijst.

Het klinkt wat voorbarig, maar vergeleken met het vorige seizoen is FC Groningen er niet sterker op geworden. Daarom is het ook niet terecht om de dramatische seizoenstart op het conto te schrijven van trainer Buijs. Hij zal zijn stinkende beste doen om de ploeg te laten renderen, maar aan de zijlijn heeft Buijs minder invloed dan vroeger als speler.

We hebben het de vorige week al geschreven: de achilleshiel is het middenveld van de Groningers. Er lopen weliswaar talentvolle spelers maar ze zijn te onervaren om op dat strategische deel van het veld de baas te zijn. Bovendien mist het elftal daar een speler met de felheid van Buijs in zijn beste spelersdagen.

Technisch manager Ron Jans heeft dan wel een nieuwe vleugelverdediger gehaald, maar er is nog tijd om een geroutineerde middenvelder aan de groep toe te voegen. Als dat niet gebeurt, dan zal de Trots van het Noorden op het middelste gedeelte van het veld uiterst kwetsbaar blijven.

Voor Buijs is het nu tijd om te laten zien dat hij de superslechte start van de competitie kan managen. Zo op het oog raakt hij niet snel in paniek en ook na afloop van het duel tegen Willem II kwam hij met een realistische analyse.

Met de volgende tegenstanders (De Graafschap uit en PEC Zwolle thuis) voor de boeg moet het mogelijk zijn om zes punten te halen. Daarna ziet de wereld er weer heel anders uit.


(Henk Hielkema is oud-sportjournalist en volgde jarenlang sporters in het Noorden)           




zondag 12 augustus 2018

FC Groningen mist speler a la Danny Buijs


Door Henk Hielkema

De honderden FC Groningen-supporters die met hun club zondag waren meegereisd naar Arnhem wisten niet wat ze zagen. Ze verwachtten een elftal met de passie en felheid van de nieuwe trainer Danny Buijs, maar ze keken onthutst naar een stel slappelingen dat door het veel beter voetballende Vitesse naar de slachtbank werd geleid: 5-1.

FC Groningen miste een speler a la Buijs. De voormalige aanjager van het team zat nu op de bank en slaagde er niet in om zijn passie over te brengen op zijn manschappen. Zo zie je maar weer: het optimisme in de voorbereiding op de competitie moet je altijd met een korreltje zout nemen.

Het lijkt me ook moeilijk om felheid in een ploeg te krijgen die dat niet in zijn DNA heeft zitten. De mooie praatjes dat Buijs er wel in zou slagen om een vechtmachine op het veld te zetten, waren al van tevoren te mooi om waar te zijn. Het was een slappe hap. Vitesse had ook geen enkele moeite om de te jonge middenvelders van de noorderlingen de les te lezen.

Ook de door veel kenners als beste doelman van Nederland bestempelde Sergio Padt kon weinig uitrichten tegen de ontketende Arnhemmers. Hij heeft er alweer vijf doorgelaten en maakte als aanvoerder ook een gelaten indruk. Naast het matige spel viel ook de animositeit op bij de spelers onderling. Zo werd Zeefuik woedend op een teamgenoot die de bal over de zijlijn schoof omdat een tegenstander geblesseerd op het veld lag.

Dergelijke uitbarstingen komen de teambuilding niet ten goede en Buijs zal er vanaf het begin op moeten hameren dat je elkaar niet de huid vol scheldt voor het oog van voetbalminnend Nederland.

Jesper Drost wordt nu door veel volgers gezien als exponent van de slapheid. Toegegeven, hij is niet een van de felste spelers maar het is na een wedstrijd veel te vroeg om hem nu alweer af te schrijven. Dat Drost in de as van het elftal werd opgesteld door de nieuwe trainer was een prima beslissing. Daar is hij van veel meer waarde dan aan de flanken
.
Niet Drost was de hoofdschuldige, maar al die spelers om hem heen die wel de potentie hebben om met het nodige gif te spelen. Overigens lijkt het middenveld te jong en te onervaren om in de eredivisie overeind te blijven. Technisch manager Ron Jans zei nog op zoek te zijn naar een goede vleugelverdediger, maar een ervaren middenvelder is voor dit elftal nuttiger.

Na de 5-1 nederlaag staat FC Groningen direct ergens onderaan de ranglijst. Er zal snel iets moeten gebeuren om de weg omhoog in te kunnen slaan. Prioriteit nummer een is inzet en passie.         
                                  
 (Henk Hielkema is oud-sportjournalist en volgde jarenlang sporters in het Noorden)