Droomscenario: Robben directeur en de Koemannen op de bank bij FC Groningen

Door Mistersnooker

Vlak voor het einde van 2016 is het tijd voor bezinning. Als ik dan aan FC Groningen denk, dan denk ik onwillekeurig aan Erwin en Ronald Koeman die nu Everton onder hun hoede hebben. Zowel in het Dagblad van het Noorden als in de Volkskrant stonden deze dagen interviews met hen. Welk verhaal ik beter vond, laat ik in het midden.

Als ik ze op tv samen op de trainersbank zie dan moet ik altijd denken aan hun vader Martin, die in verschillende periodes mijn pad kruiste. Eerst als de vader van de pupillen Erwin en Ronald die ik als trainer/coach bij GRC onder mijn hoede had. Dankzij de broertjes wonnen we alle wedstrijden. Ze waren als D-pupillen al in staat om de wedstrijden op slot te gooien als we met 2-0 voor stonden.

Martin bemoeide zich nooit met mijn werk. Wel gaf hij ze extra trainingen in het Stadspark waar Ronald zijn befaamde wreeftrap ontwikkelde. Met een van die trappen won hij in Londen de Champions League met Barcelona. Met dank aan de trainingen in het Groningse Stadspark.

Vader Koeman was trots op zijn zoons. Dat merkte ik later toen ik als technisch manager van GRC hem vaak sprak op Corpus den Hoorn waar hij de jeugdopleiding van FC Groningen vorm gaf. Erwin en Ronald hadden toen al een geweldige carriere gehad als international. Het stond voor Martin vast dat ze hun hele leven in de voetballerij actief zouden blijven. En, zo vertrouwde hij me eens toe, wat zou het mooi zijn als ze samen een club runden.

Wat jammer dat hij het niet meer heeft mogen meemaken dat ze als trainersduo momenteel furore maken in Engeland. Ik weet haast zeker dat hun samenwerking ook een eerbetoon is aan hun vader aan wie ze zoveel te danken hebben in het voetbal. Dat aspect miste ik in de kranteninterviews.

Martin had zijn hart verpand aan FC Groningen. Clubliefde die je ook terugziet bij Arjen Robben, die als het even kan in de Euroborg aanwezig is als aandachtige supporter. Erwin en Ronald zien de Trots van het Noorden ook als hun club. Voor hen is de cirkel nog niet rond.

Wat zou het mooi zijn als Ronald en Erwin over een aantal jaren hun trainersloopbaan bij FC Groningen af zouden sluiten. Ik zie hen al zitten op de bank in de Euroborg. Met Arjen Robben op de tribune als opvolger van directeur Hans Nijland. Dat is pas thuiskomen! En geloof me. Die droom zou best wel eens kunnen uitkomen.

(In de winterperiode op vrijdag een opinierend verhaal over FC Groningen op dit blog)  

Simon Tibbling FC Groningen-speler van het jaar 2016

Door Mistersnooker

Het is bijna Kerst en dus tijd voor het kerstrapport. Vorige keer hebben we trainer Ernest Faber van FC Groningen al een voldoende gegeven – een zesje weliswaar – en deze keer zijn de spelers aan de beurt. We roepen hierbij Simon Tibbling uit tot FC Groningen-speler van het jaar 2016. Naast de cijfers ook de min- en pluspunten van de spelers. De beoordeling is gebaseerd op de verwachting van de speler, de prestatie en de presentatie tijdens competitiewedstrijden.

SERGIO PADT (6,5)

Doelman met veel rebounds. Heeft zijn lichaam mee maar mist basistechniek om een topkeeper te worden. Wel goed genoeg voor FC Groningen.

JASON DAVIDSON (4)

Verdediger die niet heeft gebracht waarvoor hij werd gehaald.

KASPER LARSEN (7)

Na een wisselvallig begin heeft hij zich ontpopt tot een steunpilaar in de verdediging.

SAMIR MEMISEVIC (6,5)

Had weinig aanpassingsproblemen. Moet het vooral hebben van verdedigen en niet van opbouw.

ETIENNE REIJNEN (6,5)

Betrouwbare verdediger zonder veel specifieke kwaliteiten. Voetbalde bij SC Cambuur beter dan bij FC Groningen.

YOELL VAN NIEFF (6,5)

Heeft basisplaats veroverd als linksback maar heeft meer in huis als middenvelder. Geboren en getogen in Groningen en daarom populair bij de supporters.

MARTIJN VAN DER LAAN (4)

Speler mist te veel lengte, inzicht en techniek om in de eredivisie te spelen.

HEDWIGES MADURO (4)

Loopt als voetballer op zijn laatste benen. Heeft niet gebracht wat van hem werd verwacht.

DESIVIO PAYNE (3)

Nooit laten zien waarom hij in de basis moet worden opgesteld. Speler op amateurniveau.

HANS HATEBOER (6,5)

Bruikbare rechtsback met aanvallende impulsen. Mist echter basistechniek. Veel voorzetten belanden op lichaam van een tegenstander.

JUNHINO BACUNA (5)

Nog te licht voor het grote werk. Maakt veel onnodige overtredingen.

JESPER DROST (5,5)

Duurste aankoop van de club die het niet heeft waargemaakt. Kan voetballen maar mist het gif als middenvelder.

SIMON TIBBLING (8,5)

Stroopt altijd zijn mouwen op en is inmiddels onmisbaar geworden op het middenveld.

TOM HARIEJ (6,5)

Voetballer met een redelijk goed gemiddelde. Maakt weinig blunders en is basiswaardig.

DANNY HOESEN (4)

Heeft veel kansen gekregen als spits maar die nooit waargemaakt. Heeft nu de stempel van miskoop.

TOM VAN WEERT (7)

De beste spits in de selectie. Kan doelpunten maken maar wordt vaak slecht bediend door zijn ploeggenoten.

OUSANA IDRISSI (6,5)

Maakte de mooiste goal van dit seizoen voor FC Groningen. Is toch te grillig om als basisspeler voldoende vertrouwen voor zich te winnen.

MIMOUN MAHI (7)

Speler met veel aanvallende dreiging. Heeft ook scorend vermogen maar gaat te vaak voor zijn eigen kansen.

ALEXANDER SORLOTH (5,5)

Speler met potentie. Heeft nog wat tijd nodig om tot optimale prestaties te komen.

BRYAN LINSSEN (6)

Kan moeiteloos ingezet worden in de basis. Mist echter rust aan de bal waardoor nogal eens iets mis gaat.

ALBERT RUSNAK (6,5)

Voetballer met goede basistechniek. Moet echter vaker vanuit de tweede lijn op het doel schieten.

(In de winterstop elke vrijdag een opinierend verhaal over FC Groningen)

       

Ernest Faber krijgt een voldoende op zijn kerstrapport

Door Mistersnooker

De vraag is of de spelers van FC Groningen na het 1-1 gelijkspel tegen hekkensluiter Go Ahead Eagles een vrolijke kerstvakantie tegemoet gaan of juist niet. Zeker is dat ze samen met de supporters in de Euroborg zondagmiddag ontevreden waren met de remise tegen de laagvliegers uit Deventer.

Toch mag je zeggen dat de Trots van het Noorden zich de laatste maanden goed heeft hersteld van een superslechte seizoenstart. Met de komst van de punten kwam ook het goede spel van het vorige seizoen weer terug met een tiende plaats op de ranglijst halverwege de competitie tot gevolg. De ploeg van trainer Ernest Faber moest lange tijd in de gevarenzone voetballen en daar hoeft het elftal zich voorlopig geen zorgen meer over te maken.

Het heeft ook heel lang geduurd voordat Faber de juiste poppetjes op de juiste plaats in de basis zette. Dat werd ook wel een beetje veroorzaakt door de chaotische voorbereiding waarbij sommige spelers niet inzetbaar waren door allerlei omstandigheden. Dit zal ongetwijfeld hebben meegespeeld in het besluit van de club om geen trainingskamp in de winter te gaan houden maar eentje in de voorbereiding op het seizoen 2017-2018.

De keuze van de eerste spits (Tom van Weert) heeft ook lang op zich laten wachten evenals het besef dat Simon Tibbling in de basis een bijna onmisbare pion is. Even los van de teleurstellende remise tegen Go Ahead zag je de laatste weken een verbetering in het veldspel die straks na de winterstop alsnog kan leiden tot de sportieve doelstelling voor dit seizoen: het halen van de playoffs voor een Europese ticket.

Meer zal er niet inzitten. De seizoenkaarthouders moeten er rekening mee houden dat FC Groningen tijdens de tweede helft van de competitie in de grijze middenmoot zal blijven spelen. Dat heeft niets te maken met het werk van de hoofdtrainer of de inzet van de spelers maar alles met het clubbeleid dat erop gericht is de beste spelers jaarlijks te verkopen om de begroting sluitend te krijgen.

Kan Faber terugkijken op een geslaagde eerste helft van de competitie? Ik dacht het wel. Hij is er in elk geval in geslaagd om de ploeg aan het voetballen te krijgen. En op dit moment staat het elftal op de ranglijst waar het hoort te staan gezien de middelen en mogelijkheden van de club. Voor de fans is het natuurlijk wel spijtig dat het al in een vroeg stadium is uitgeschakeld voor de beker.

Wat ook in het voordeel van Faber spreekt, is zijn ‘normale gedrag’ toen het even flink tegenzat. Hij kwam rustig en zonder paniek over in de media en dat zien de noordelijke supporters het liefst. Beter dan een trainer die rare dingen zegt en doet om zijn eigen straatje schoon te vegen. Daar weet de oud-trainer Rob Jacobs wel van mee te praten. Bij een club als FC Groningen behoor je je normaal te gedragen. ´Want´, zeggen ze in Groningen, ´dan doe je al gek genoeg´. 

(Tijdens de winterstop is er op dit blog alleen op vrijdag een opinierend verhaal over FC Groningen. Als er weer wordt gevoetbald eveneens op maandag)   

          

FC Groningen op de goede weg met wetenschappelijke benadering

Door Mistersnooker

De KNVB heeft zijn PIM (prestatie- en innovatiemanager) aangesteld in navolging van enkele eredivisieclubs die de wetenschap hebben omarmd. Ook FC Groningen heeft in de persoon van Gerard Kemkers zijn eigen PIM. De oud-schaatscoach moet de club moderne, op wetenschap gestoelde injecties geven om voetballers op den duur beter te laten presteren.

In tegenstelling tot enkele opiniemakers (Johan Derksen) ben ik een groot voorstander van de wetenschappelijke benadering. Na de invoering van het krachthonk in de jaren tachtig van de vorige eeuw is het nu tijd voor de statisticus, de sportpsycholoog en de bewegingswetenschapper om het voetbal naar een hoger niveau te tillen.

AZ heeft al jarenlang het goede voorbeeld gegeven. Deze club werd onder anderen geleid door de Amerikaan Earnest Stewart, die allerlei professionele toevoegingen heeft aangebracht in de opleiding en begeleiding van spelers. Zijn kennis van de Amerikaanse sporten zal ongetwijfeld een rol hebben gespeeld. Het Europese voetbal stelde zich lange tijd niet open voor vernieuwing en verbetering.

Voetbal is een conservatieve sport en leek lange tijd immuun voor verandering. Daar lijkt nu een einde aan te komen. Een voorbeeld daarvan is ook de aanstelling van Marco van Basten door de FIFA als spelregelvernieuwer en de invoering van elektronische hulpmiddelen tijdens wedstrijden. Ook de videoscheidsrechter heeft zijn intrede gedaan. Die was al jaren succesvol actief bij hockeywedstrijden.

De vernieuwers bij de clubs moeten nog even wennen aan hun houding ten opzichte van hun werkgever. Zo ging Kemkers al tweemaal de fout in door eerst op een lezing te zeggen dat er bij FC Groningen geen topsport werd bedreven en de tweede keer door doelman Padt te betichten van het drinken van vijf cola-bacardi’s (baco’s) binnen een half uur na afloop van een wedstrijd.

Kemkers moet geen vijanden maken binnen de club maar juist medestanders voor zich winnen. Dan is ook de kans groter dat zijn vernieuwende invloed op den duur wordt toegepast door de trainers en begeleiders. De clubleiding heeft zijn functie terecht opgewaardeerd. Zonder steun van directie en raad van commissarissen krijgt de PIM van FC Groningen niets voor elkaar.

(Elke maandag en vrijdag om 18 uur een opinierend verhaal over FC Groningen op dit blog)

Ernest Faber staat voor test als 'mensenmanager'

Door Mistersnooker

FC Groningen is bezig aan een goede reeks die zoveel punten oplevert dat op dit moment heeft geleid tot een plaats in het linker rijtje van de ranglijst. Sterker nog, de club kan in de tweede helft van het seizoen alsnog de sportieve doelstelling behalen: een playoffplaats voor een Europees ticket.

Aan het spel tegen NEC kon je weken geleden al zien dat de ploeg van trainer Ernest Faber veel te goed was voor het spelen van degradatievoetbal. In deze column hebben we toen al gezegd dat het veldspel in Nijmegen veel goeds zou beloven voor de toekomst. Als de ploeg zondagmiddag thuis van Go Ahead Eagles wint, is er gewoon aansluiting met de subtop en wordt het toch nog een paar gezellige feestdagen.

De kracht van FC Groningen kan de club ook wel eens gaan opbreken. Het is aan Faber en zijn assistenten om de zaak goed te managen. En dan heb ik het natuurlijk over de brede selectie met min of meer gelijkwaardige spelers. Het voordeel is dat door ziekte, blessures of schorsingen basisspelers kunnen worden vervangen zonder dat het elftal aan kracht inboet.

Een ander voordeel is dat iedereen op scherp staat. Niet alleen de basisspelers die elke wedstrijd moeten knokken voor hun status maar ook de wisselspelers die op trainingen en in lagere elftallen kunnen laten zien dat zij in de basis horen te staan. Dat lijkt allemaal ideaal, maar er zit natuurlijk ook een nadeel aan. Zo heeft elk voordeel zijn nadeel, om maar even een variant op een uitspraak van Cruijff te gebruiken.

De uitdaging voor Faber is de komende maanden om iedereen tevreden te houden. Als hij erin slaagt om van de gehele selectie een geheel te maken, dan is hij spekkoper en kan er volgend jaar nog iets moois gebeuren in de competitie. Faber moet zich ontpoppen tot een ‘mensenmanager’. Iedereen scherp houden, de beste spelers opstellen en alle kikkers in de kruiwagen houden.

Als hij slim is, zegt hij tegen zijn selectie dat de basisspelers zichzelf opstellen door hun best te doen op de trainingen en in de wedstrijden. Een belangrijke voorwaarde voor een goed verloop van de competitie is dat de voltallige selectie deelgenoot wordt gemaakt van de resultaten van het eerste elftal. Aan Faber om daarvoor te zorgen. Een paar tips: wees eerlijk, consequent, open en laat je oren niet hangen naar opdringerige zaakwaarnemers van spelers en directeur Hans Nijland die graag wil dat je spelers opstelt die aan het eind van het seizoen geld opleveren.

(Elke maandag en vrijdag om 18 uur op dit blog een opinierend verhaal over FC Groningen)        

FC Groningen-directeur schaadt clubimago door afkoopsom te vragen voor Henk de Jong

Door Mistersnooker

FC Groningen-directeur Hans Nijland heeft uiteindelijk met een kleine afkoopsom genoegen genomen om commercieel medewerker Henk de Jong te laten vertrekken naar De Graafschap waar hij vanaf 1 januari hoofdcoach is. De Jong – eerder ontslagen bij SC Cambuur en daarna in dienst getreden als werknemer bij FC Groningen – wilde graag naar de club uit Doetinchem maar Nijland wilde een afkoopsom naar verluidt van een ton.

Het moet niet gekker worden. Behalve aan de doorverkoop van spelers wil Nijland nu ook een transfersom voor werknemers. De directeur staat in zijn recht. Dat is waar. Maar voor de buitenwereld staat hij nu voor paal. Groningen en De Jong hebben een contract met elkaar afgesloten voor een jaar. Dat jaar is nu halverwege en dus eist Nijland een ‘transfersom’ voor de werknemer.

De topman van de Trots van het Noorden staat bekend om zijn koopmansgeest maar dit gaat te ver. Hij moet zich loyaal opstellen tegenover De Jong, die staat te trappelen om weer als trainer aan de slag te gaan. Natuurlijk had De Jong een clausule in zijn contract moeten laten opnemen dat hij zou kunnen vertrekken als zich een club voor hem meldt, maar dat is kennelijk niet gebeurd.

En wie denkt dat Nijland De Jong na diens ontslag bij Cambuur uit medelijden een baan heeft aangeboden, heeft het mis. De Jong beschikt namelijk bij sponsors en potentiele sponsors een geweldige gunfactor, waardoor hij op de commerciele afdeling in de Euroborg goud waard is. De Jong heeft de gave om mensen voor zich te winnen en heeft geweldige contactuele eigenschappen.

Toch had Nijland hem gratis moeten laten gaan naar De Graafschap. Dat moet hij De Jong op zijn beurt gunnen. Nijland krijgt door deze zakelijke opstelling een onsympathiek imago. Johan Derksen van Voetbal Inside noemde hem deze week al een ‘eikeltje’.  Natuurlijk, Nijland heeft als voormalige advertentieverkoper FC Groningen prima geleid. Beter dan menigeen vooraf had gedacht. Maar in dit geval had hij zich minder zakelijk moeten opstellen en de vergoedingssom voor De Jong laten varen.

Nijland zou zijn imago een dienst hebben bewezen door Henk de Jong veel succes te wensen bij De Graafschap zonder daar een prijskaartje aan te hangen. De kans dat De Jong later alsnog op de commerciele afdeling van de groen-witte club gaat terugkeren, was dan ook veel groter geweest.

(Elke maandag en vrijdag op dit blog een opinierend verhaal over FC Groningen)   

Juninho Bacuna verpest zijn eigen voetbalcarriere

Door Mistersnooker

Het verhaal gaat niet over de wedstrijd Ajax – FC Groningen en ook niet over de kansen die de Groningers in Amsterdam onbenut lieten. Dit gaat over Juninho Bacuna, de 19-jarige middenvelder en broertje van de grote Bacuna. Hij werd uit voorzorg in de rust gewisseld. Een schandalige overtreding op Ziyech was rijp voor een rode kaart, maar hij kreeg slechts geel.

Het was een dejavu want eerder dit seizoen stapelde Bacuna in de eerst helft tegen PSV zoveel overtredingen dat hij al snel met twee gele kaarten (dus rood) naar de kleedkamer kon vertrekken. Achteraf zeiden de trainers dat ze hem direct na de eerste gele kaart wilden wisselen, maar dat deden ze niet. Die fout wilden ze in de Arena niet nog eens maken.

De vraag is natuurlijk wat er met Juninho aan de hand is. Normaal gesproken pieker je er niet over om een speler te gaan wisselen die een gele kaart oploopt. Kennelijk weten trainer Faber en zijn assistenten precies wat er met de jonge Bacuna aan de hand is, want anders hadden ze hem niet tegen Ajax gewisseld. Vermoedelijk zit er bij hem een steekje los.

De laatste weken leek de talentvolle voetballer zich behoorlijk in de hand te hebben, want als basisspeler beperkte hij zich tot het spel in plaats van zijn directe tegenstander. De overtredingen waarmee Bacuna in het oog loopt, zijn geen resultaten van een tomeloze inzet maar van het bewust willen blesseren van de tegenstander. Ziyech raakte hij vol op de kuit zonder de bal te kunnen spelen.

Als de kortsluiting in zijn hoofd niet onmiddellijk wordt verwijderd, verpest Bacuna een mooie carriere als profvoetballer. Het gevaar dat de onnodige overtredingen aan hem blijven kleven, is namelijk groot. Dat zou wel eens een reden kunnen zijn voor clubs om hem niet aan te kopen. In elk geval doen die onbezonnen acties hem weinig goeds.

Een sportpsycholoog zou goed werk kunnen verrichten bij Bacuna. Het gaat te ver om te zeggen dat hij rijp is voor een psychiater maar een bezoekje aan een psycholoog is voor hem geen overbodige luxe. De kortsluiting zit tussen de oren en die kan met wat praatsessies op den duur verholpen worden. Staat Bacuna hier niet voor open dan zou hij wel eens de geschiedenis in kunnen gaan als het talentvolle broertje van Leandro dat het als profvoetballer niet redde.

(Elke maandag en vrijdag om 18 uur op dit blog een opinierend verhaal over FC Groningen)

FC Groningen mist een echte cultvoetballer

Door Mistersnooker

De fans van FC Groningen hebben iets met cultvoetballers. Dat zijn spelers die we vroeger nog niet zo noemden omdat dat woord nog niet bestond. Het zijn voetballers die een beetje leuk afwijken van hun normale teamgenoten. Spelers ook die iets onverwachts deden; zowel op als naast het veld. Spelers die veel krediet hebben bij het publiek. Spelers voor wie je naar het stadion gaat.

Milko Djurovski was zo’n speler en hij kwam onlangs speciaal even naar Groningen om aanwezig te zijn bij de presentatie van zijn biografie van de hand van Herman Sandman. Hij verbaasde zich over de enorme belangstelling voor zijn persoontje. Maar hij had als speler al een plekje veroverd in de harten van menige supporter. En hij was inderdaad een tikje afwijkend: rookte een sigaretje, droeg een zwarte panty en haalde op het veld de gekste capriolen uit.

Cultvoetballers waren ook in het verre verleden doelman Otto ‘los maar’ Roffel, Tonny van Leeuwen, Hugo Hovenkamp en natuurlijk Piet Fransen. Laatstgenoemde speelde de clown in het elftal. Ik zag hem eens een vrije trap nemen. Hij liep naar de bal toe en maakte aanstalten om zijn veters te strikken. Maar in plaats van dat te doen, punterde hij de bal naar een vrijstaande medespeler. Tegenstander verrast en gelach op de tribune.

Martin Drent was ook een populaire voetballer. De vrolijke groenteboer van de Korreweg - daar hielp hij zijn ouders vaak met de verkoop - maakte er geen geheim van dat een biertje een van zijn favoriete drankjes was. Op de laatste dag van een trainingskamp bleef hij ´s nachts gewoon aan de hotelbar hangen. Toen trainer Jan van Dijk hem daar ´s morgens nog aantrof, werd deze door Drent begroet met: `Hallo tuinkabouter`. Van Dijk kwaad maar de fans smulden van dit soort gedrag.

Tegenwoordig mist het elftal een cultvoetballer. Het zal wel te maken hebben met het doorgevoerde professionalisme, maar de trouwe bezoekers van de Euroborg zouden graag nog eens een Drent of een Fransen op het veld zien. Ze hebben nu de jonge Tibbling in hun harten gesloten. Maar dat heeft meer te maken met zijn werklust dan met zijn cultgedrag.

De spelers van FC Groningen zijn tegenwoordig eenheidsworsten. Het elftal mist een clown a la Piet Fransen. ADO Den Haag heeft in elk geval nog een Tommie Beugelsdijk. De Euroborg moet zich vermaken met spektakelvoetbal en overwinningen. En als dat ook niet meer kan, dan is het logisch dat veel mensen liever thuis blijven.

(Elke maandag en vrijdag om 18 uur op dit blog een opinierend verhaal over FC Groningen)

    

FC Groningen tankt zelfvertrouwen voor de rest van het seizoen

Door Mistersnooker

FC Groningen heeft zichzelf met twee achtereenvolgende overwinningen uit de sportieve malaise getrokken. Na de 4-0 overwinning bij PEC Zwolle tankt de ploeg van trainer Ernest Faber vertrouwen voor de rest van het seizoen. De wereld ziet er ineens weer veel zonniger uit dan een maandje geleden. Toch zal het nog een hele toer worden om de subtop te bereiken.

Het veldspel tegen NEC beloofde al veel goeds voor de toekomst en je hoefde geen helderziende te zijn om te voorspellen dat de punten in korte tijd binnen geharkt konden worden. Bijna op de helft van de competitie is een ding duidelijk: FC Groningen speelt te goed voor de gevarenzone van de eredivisie.

Er zijn meer dingen duidelijk geworden. Bijvoorbeeld dat Tibbling in de basiself hoort ten koste van Hiariej en dat Tom van Weert de beste spits is in de selectie. Verder bestaat die selectie uit zoveel gelijkwaardige spelers dat blessures en schorsingen zonder veel kwaliteitsverlies kunnen worden opgevangen. Een geruststellende gedachte voor de trainer die inmiddels de juiste poppetjes op de juiste plaats heeft gezet.

Het heeft even geduurd maar FC Groningen lijkt zijn draai gevonden te hebben met een soort countervoetbal dat best leuk is om naar te kijken. De uitzege tegen FC Utrecht was daar al een voorbeeld van en in Zwolle deed de Trots van het Noorden het nog eens dunnetjes over. Het is belangrijk dat Faber vasthoudt aan deze taktiek. Ook in de Euroborg, hoewel de supporters daar natuurlijk liever een aanvallende, dominerende en scorende thuisclub willen zien.

Voor iedereen die de club een warm hart toedraagt, is het plezierig dat op de ranglijst weer naar boven kan worden gekeken. De sportieve doelstelling – een playoffplaats voor een Europees ticket – ligt ineens binnen handbereik. Het zal daarbij interessant zijn om te zien hope Faber omgaat met de ontevreden spelers in zijn selectie.

Juist het geringe kwaliteitsverschil zorgt ervoor dat de wisselspelers ook een basisplaats willen claimen. Het enige wat Faber tegen zijn spelers kan zeggen is, dat iedereen zichzelf kan opstellen door op de trainingen de stinkende best te doen evenals tijdens invalbeurten. Voorlopig zal de trainer vasthouden aan de basiself die ervoor gezorgd heeft dat de zorgen hebben plaatsgemaakt voor opluchting en tevredenheid.

(Elke maandag en vrijdag om 18 uur op dit blog een opinierend verhaal over FC Groningen)

Waarom er steeds minder mensen naar de Euroborg komen

Door Mistersnooker

FC Groningen maakte onlangs mooie financiele cijfers bekend. De club is zo gezond als een vis. Maar tegelijkertijd zie je in het stadion steeds meer lege stoeltjes tijdens thuiswedstrijden. De animo om de club in de Euroborg te bezoeken, neemt af. En daar is een logische verklaring voor.

Je zou denken dat de slechte resultaten in eigen huis ertoe bijdragen dat de opkomst van supporters langzaam maar zeker tanende is. In het splinternieuwe stadion was de Trots van het Noorden schier onverslaanbaar. Tegenwoordig moet het elftal heel hard werken om de puntjes in eigen huis te houden.

Maar de resultaten zijn niet de enige reden voor de slinkende aanhang. Ook het gebrek aan spektakel is de fans een doorn in het oog. Er wordt in Groningen net zo gedegen gevoetbald als op vreemde bodem. De taktiek wordt niet aangepast aan de hunkering van de supporters om een meeslepende pot voetbal te gaan bekijken.

De belangrijkste reden voor de mindere belangstelling heb ik nog niet genoemd. Dat is namelijk het ontbreken van het sportieve perspectief om in de eredivisie een rol van betekenis te kunnen spelen. Directeur Hans Nijland heeft een paar jaar geleden veel te stevig op de trom geslagen door te vertellen dat zijn club in staat zou moeten zijn om structureel in de top van Nederland te voetballen. Een kampioenschap zou volgens hem incidenteel niet uit te sluiten zijn.

Maar Nijland wist natuurlijk wel beter. De noodzaak om jaarlijks de beste spelers te verkopen vormt een belangrijke rem op topprestaties. Elke club die zijn sterkhouders moet verkopen is gedoemd om in de middenmoot te spelen. En als het een jaar helemaal tegenzit, dan is niet de top het perspectief maar degradatievoetbal.

Ook dit seizoen zal FC Groningen vrij anoniem zijn wedstrijden afwerken in de grijze middenmoot. Het is een elftal met smaak noch kraak. Het nieuwe beleidsplan van de club wil een kentering bewerkstelligen. De Euroborg moet weer een onneembare vesting worden. Maar dan blijft de hamvraag hoe de club zijn beste spelers kan behouden om een sportieve opgaande lijn te realiseren. Alleen dan zal de Euroborg namelijk weer vol zitten.

(Elke maandag en vrijdag om 18 uur op dit blog een opinierend verhaal over FC Groningen)        

FC Groningen speelt te goed voor degradatievoetbal

Door Mistersnooker

FC Groningen heeft zich na de zege op ADO Den Haag opgewerkt naar de staart van de middenmoot. Met een overwinning op PEC in Zwolle (aanstaande zaterdag) heeft de club van trainer Ernest Faber ineens weer perspectief op een playoffplaats voor een Europees ticket. Zo snel kan het gaan.

Zoals we verwachtten – zie de column na de wedstrijd tegen NEC – heeft FC Groningen het destijds veelbelovende veldspel in Nijmegen in de Euroborg kunnen belonen met drie punten. De Groningers zijn geen spelers voor degradatievoetbal en zover hoeft het ook zeker niet te komen. Er wordt fatsoenlijk combinatievoetbal gespeeld en iedereen in het elftal doet zijn stinkende best.

Inmiddels heeft Tom van Weert aangetoond op dit moment de nummer 1 spits van de selectie te zijn. Hij zal zijn best moeten blijven doen, want er zitten een paar collega’s op het vinkentouw. En dat is weer het voordeel van een brede selectie met min of meer gelijkwaardige spelers. Faber kan met een gerust hart roteren met spelers zonder dat het te koste gaat van de teamsterkte.

Naast Van Weert heeft inmiddels ook Tibbling bewezen in de basis thuis te horen. En veel volgers vinden ook dat de jonge Bacuna die status al heeft verdiend op basis van de twee recente duels, maar zover ben ik nog niet. Hij doet wel veel minder domme dingen dan in het begin van het seizoen, maar of hij de verantwoordelijke positie op het middenveld op langere termijn aankan, moet nog blijken. Zo niet dan heeft Faber een handvol gelijkwaardige middenvelders tot zijn beschikking. Op dat strategische deel van het veld voetbalt Ruben Jenssen onopvallend zijn wedstrijdjes mee. Hij is typisch zo’n speler die opvalt als hij er niet bij is.

Zelfs de meest kritische analyticus moet inmiddels toegeven dat de Trots van het Noorden de gevarenzone voorgoed kan verlaten om de competitie veilig uit te spelen in de brede middenmoot van de eredivisie. Daarmee mogen de fans hopen op een positieve uitschieter, maar veel meer zit er niet in. Daarvoor is de start van de competitie te slecht geweest.

Waar het dit seizoen om draait is het behalen van een playoffplaats. Het zal nog een hele toer worden om die sportieve doelstelling te gaan halen, maar het veldspel van de laatste weken biedt in elk geval uitzicht op meer dan alleen maar hoop. FC Groningen speelt te goed voor degradatievoetbal. 

(Elke maandag en vrijdag om 18 uur op dit blog een opinierend verhaal over FC Groningen)

   

Juiste keuze van trainer Faber: Trainingskamp in de zomer beter dan in de winter

Door Mistersnooker

FC Groningen zal deze winter geen trainingskamp in het buitenland houden. De spelers en staf blijven in eigen land om zich voor te bereiden op de tweede helft van de competitie. Volgens de club is dit geen bezuinigingsmaatregel, maar is het de wens van trainer Ernest Faber om het trainingskamp niet in de winter maar in de zomer te gaan houden tijdens de voorbereiding op het nieuwe seizoen.

Volgens Faber is het zinvoller om in de seizoenvoorbereiding een trainingskamp te houden. De nieuw samengestelde selectie kan dan sneller een geheel vormen terwijl het ook een voordeel is dat de nieuwe en oude spelers elkaar in het kamp beter leren kennen. Vermoedelijk wil Faber daarmee een warrige en chaotische start van de competitie voorkomen, die dit jaar is uitgemond in een superslecht begin dat de ploeg nog steeds parten speelt.

Een prima besluit van Faber. Een peperduur trainingskamp in bijvoorbeeld Spanje – met verblijf in een vijfsterren hotel – levert in de winter veel minder rendement op dan in de zomer. Ooit is zo’n winterkamp in zwang geraakt doordat de velden vanwege het winterweer hier nauwelijks te bespelen waren. De laatste jaren zijn de velden hier door de zachte winters net zo goed als in Spanje, terwijl de moderne hybride velden (half kunstgras, half gras) veel minder te lijden hebben dan de ouderwetse grasvelden.

Faber zal ongetwijfeld een trend zetten. De noodzaak van een kamp in een warm land wordt steeds kleiner en het verzetten van het kamp naar de zomer zal zeker navolging krijgen van andere clubs. Om zowel in de winter als in de zomer een buitenlands kamp te organiseren is bovendien een kostbare zaak. Er zijn tienduizenden euro’s mee gemoeid en de meeste profclubs moeten tegenwoordig ook op de kleintjes letten.

(Elke maandag en vrijdag op dit blog om 18 uur een opinierend verhaal over FC Groningen)      

Meepraatsessie FC Groningen heeft weinig zin zonder plan

Door Mistersnooker

FC Groningen gaat binnenkort aan de slag met een beleidsplan voor de jaren 2016-2020. Op zichzelf niet zo bijzonder ware het niet dat de club een meepraatsessie gaat houden op 27 november in  de Euroborg. Uitgenodigd zijn de sponsorrelaties en alle seizoenkaarthouders. En als die allemaal komen opdraven dan wordt het een levendige massadiscussie.

Je mag je gerust afvragen of een vergadering met alle seizoenkaarthouders enige zin heeft. Nog afgezien van de praktische zaken zoals het vinden van een locatie waar alle seizoenkaarthouders in kunnen. Kennelijk gaat de clubleiding ervan uit dat slechts een klein percentage van de kaarthouders komt opdagen. Misschien was het beter geweest om vertegenwoordigers van alle supportersgroepen uit te nodigen.

Uitgangspunt van het nieuwe beleid is om van de Euroborg weer een onneembare vesting te maken waarbij woorden als beleving en passie een voorname rol spelen. De vraag is natuurlijk of de inbreng van de deelnemers aan de praatsessie echt van belang is. Zo zal iedereen die FC Groningen een warm hart toedraagt eens zijn met de stelling dat de Euroborg de komende jaren weer een onneembare vesting moet zijn.

Veel interessanter is de vraag hoe de club die doelstelling denkt te verwezenlijken. Als die vraag tijdens de bijeenkomst niet aan de orde komt, dan heeft de meepraatsessie weinig zin. Daarom zal de clubleiding zelf met ideeen moeten komen om ervoor te zorgen dat de doelstelling voor de komende jaren worden gehaald. Ontbreken die plannen dan blijft er een ding over: luchtfietserij.

Wat de sponsors en supporters willen lijkt me duidelijk: aanvallend voetbal, honderd procent inzet van de spelers, veel gewonnen wedstrijden en duels met een grote amusementswaarde. De hamvraag is hoe de club deze wensen denkt te kunnen realiseren. De directie moet op 27 november niet met een blanco vel papier naar de bijeenkomst komen maar met een uitgewerkt plan.

Uiteindelijk zal directeur Hans Nijland aan alle wensen een prijskaartje gaan hangen. Succesvol opereren van een voetbalprofclub staat of valt namelijk met de te besteden gelden. De begroting van FC Groningen kan de laatste jaren echter sluitend worden gemaakt door de verkoop van spelers, hetgeen ten koste gaat van de kwaliteit en het vertoonde spel.

Voor wie aan de meepraatsessie deelneemt, heb ik een goede vraag voor de directie: “Is het mogelijk om de beste spelers voor de club te behouden?”

(Elke maandag en vrijdag om 18 uur een opinierend verhaal op dit blog over FC Groningen)

         

Hans Hateboer heeft het volste recht om contractverlenging te weigeren

Door Mistersnooker

Hans Hateboer, de rechtsback van FC Groningen, weigert zijn contract te verlengen. Tot aan het einde van het seizoen is hij verbonden aan de profclub en daarna is hij vrij om een contract met een andere club af te sluiten. FC Groningen heeft in dat geval geen recht op een transfersom. De vraag of Hateboer de FC daarmee tekort doet, kan ontkennend worden beantwoord.

Met andere woorden: de clubleiding van FC Groningen heeft geen reden om boos te worden op zijn verdediger. Veel andere clubs straffen de speler die een contractverlenging weigert door hem niet meer op te stellen in het elftal. Het is een strafmaatregel die nergens op slaat. Door te dreigen met het niet opstellen willen de meeste clubs een contractverlenging afdwingen waardoor ze bij vervroegd vertrek een transfersom kunnen vragen.

In feite nemen de clubs die met strafmaatregelen dreigen, het beroemde Bosman-arrest niet serieus. Ze proberen de nadelen van dat arrest te omzeilen door het afsluiten van langdurige contracten. Het is hun goed recht, maar ze moeten hun spelers wel vrij laten in hun beslissing. Voor wie het is vergeten: de Belgische voetballer Bosman vocht bij de hoogste Europese rechter met succes aan dat de clubs altijd een transfersom mochten vragen bij de overgang naar een andere club.

Veel spelers profiteerden reeds van de vrijheid die ze hebben gekregen als ze naar een andere club willen gaan. Vooral financieel. De marktwaarde van de 22-jarige Hateboer, die een vaste waarde is van Jong Oranje, kan gerust op een paar miljoen euro geschat worden. De club die hem volgend seizoen graag wil inlijven, hoeft dat bedrag dus niet over te maken aan FC Groningen. En de speler zelf kan financieel een beter contract afdwingen als hij transfervrij is.

De uit Beerta afkomstige voetballer kiest er dus voor om FC Groningen te verlaten en een nieuw contract af te sluiten met een nieuwe club. Daar is niets mis mee. Hij heeft straks zijn vierjarige overeenkomst met de Trots van het Noorden uitgediend en zoekt het sportief (en financieel) hogerop. Als FC Groningen hem perse wil houden dan moet de club met een supercontract komen.

De enige mogelijkheid om nog een transfersom voor Hateboer te krijgen is hem in de winterstop te verkopen. Maar de speler zelf zal daar wel mee moeten instemmen. Het liefst vertrekt hij natuurlijk transfervrij naar een andere werkgever. Nogmaals, dat is zijn goed recht. De speler met een beperkte basistechniek, maar wel met een moderne aanvallende instelling, kan zich met een lucratieve verbintenis bij een nieuwe club financieel onafhankelijk maken. Wie wil hem dat ontzeggen?

Hateboer gebruikt FC Groningen als springplank en dat hebben meer spelers gedaan. Clubliefde is in het profvoetbal een betrekkelijk begrip. De liefde voor FC Groningen zal Hateboer altijd wel houden net zoals Arjen Robben de groen-witte club nog in zijn hart heeft zitten. Maar niemand bij de FC mag het hem kwalijk nemen dat hij het hogerop gaat proberen. Als de clubleiding hem langer dan vier jaar wil houden dan had de club hem een achtjarig contract moeten aanbieden in plaats van een vierjarige overeenkomst.

(Elke maandag en vrijdag om 18 uur op dit blog een opinierend verhaal over FC Groningen)    

 

Spel FC Groningen geeft hoop voor de toekomst

Door Mistersnooker

FC Groningen pakte een punt bij NEC (1-1) terwijl toch alle statistieken van die wedstrijd in het voordeel spraken van de Groningers. En wie de wedstrijd heeft gezien, kan toch moeilijk beweren dat er slecht werd gevoetbald. Als er een ploeg verdiende om in Nijmegen te winnen dan was dat FC Groningen.

Het geringe aantal punten en de gevaarlijke plaats op de rangrijst van de eredivisie baren de club en de fans veel zorgen, maar het vertoonde spel belooft veel goeds voor de toekomst. Tegen NEC had trainer Ernest Faber gekozen voor andere basisspelers dan het laatste duel en dat pakte gewoon goed uit.

Dat heet spelersrotatie en als je in je selectie veel gelijkwaardige spelers hebt – de een is niet veel beter dan de ander – dan heb je de mogelijkheid om wekelijks te kiezen voor de basisspelers die op dat moment het beste in vorm zijn. Dat systeem geldt natuurlijk niet voor alle posities maar Faber heeft zowel op het middenveld als in de voorhoede de keuze uit veel min of meer gelijkwaardige krachten.

Een voorwaarde is natuurlijk wel dat alle spelers zich thuis voelen in het te spelen systeem, want de speelwijze kun je niet ongestraft wekelijks veranderen. Het grote voordeel van de rotatie is dat je wekelijks op de training en in de wedstrijden supergemotiveerde spelers hebt. Dat geeft het elftal extra energie en power die nodig zijn om uit de gevarenzone te komen. En de spelers die het goed doen in de wedstrijd belonen zichzelf met een volgende basisplaats.

Zo lijkt het erop dat spits Tom van Weert in de spitsenhierarchie bovenaan staat. Hij werkt hard, is scherp voor het vijandelijke doel en kan een doelpunt maken. Bovendien is hij niet te beroerd om ook nog wat vuile werk voor een medespeler op te knappen. De jonge Bacuna kreeg tegen NEC de voorkeur boven Hiariej en voor zijn doen speelde hij rustig en ging hij alleen in de fout bij het tegendoelpunt. Echt veel beter dan Hiariej was hij niet, zodat de keuze voor de volgende wedstrijd van de trainer interessant is.

Voor mij staan een paar dingen vast: Padt in het doel is onomstreden – hoewel hij minder goed keept dan iedereen denkt – en aan de verdediging moet je ook niet te veel sleutelen. De posities voor de rotatie zijn die van het middenveld en de voorhoede. Daarbij zou ik Tibbling en Van Weert voorlopig laten staan.

De eerstvolgende wedstrijd is over twee weken thuis tegen ADO Den Haag. Als die horde met succes wordt genomen, dan ziet de wereld er voor FC Groningen ineens heel anders uit. In de Euroborg moeten meer punten gehaald worden. Dat is de slotconclusie waar iedereen het wel over eens zal zijn.

(Elke maandag en vrijdag om 18 uur op dit blog een opinierend verhaal over FC Groningen)

FC Groningen-trainer Faber heeft ook schuld aan sportieve malaise

Door Mistersnooker

Vraag je je wel eens af of trainer Ernest Faber goed bezig is? Dit stelde een volger van dit blog naar aanleiding van de sportieve malaise waarin FC Groningen verkeert. Vooropgesteld, ik kan niet beoordelen of hij goede trainingen geeft omdat ik nu eenmaal niet aanwezig ben bij de oefensessies op sportpark Corpus den Hoorn. Maar ik kan wel oordelen over wat ik zie in wedstrijden.

Faber – en met hem zijn assistenten Marcel Groninger en Peter Hoekstra -  heeft zich bij zijn aanstelling akkoord verklaard met de spelersselectie. Hij is ook akkoord gegaan met de sportieve doelstelling van de club voor dit seizoen: het halen van de playoffs voor een ticket Europees voetbal. Met andere woorden: Faber is ervan overtuigd dat hij met deze spelersgroep de playoffs kan halen.

De seizoenstart was belabberd. Ik heb toen al voorspeld dat de valse start de ploeg en de club tot in december zou blijven achtervolgen. Faber stelt weliswaar dat je met twee zeges zomaar in het linker rijtje van de ranglijst staat, maar de realiteit is dat de Trots van het Noorden al wekenlang in de gevarenzone vertoeft. De druk om een wedstrijd te winnen wordt alleen maar groter.

Verder is Faber er niet in geslaagd om op tijd voor de juiste spelers en taktiek te kiezen. De omstandigheden maakten het voor hem lastig (enkele spelers waren niet direct beschikbaar), maar dat neemt niet weg dat hij veel te lang aarzelde over de basiself. Bovendien is het de vraag of hij daarbij de juiste keuzes heeft gemaakt. Voorbeeldje: toen iedereen fit en beschikbaar was, stond Antonia in de basis. Ander voorbeeld: Simon Tibbling voetbalt aan de zijkant van het middenveld niet in zijn kracht.

Taktisch gezien zit de trainer met een dilemma. Voor de ploeg is het beter om countervoetbal te gaan spelen. Maar vooral in de Euroborg wordt dat niet altijd gepruimd door de kritische supporters. Zeker niet als die taktiek niet het gewenste resultaat oplevert. Kortom, er zijn nogal wat zaken waar je kanttekeningen bij kunt plaatsen. Maar ik blijf zeggen dat de directie eindverantwoordelijk blijft voor de situatie waarin de club zich nu bevindt.

De fans richten hun pijlen met name op technisch manager Peter Jeltema die verantwoordelijk is voor de samenstelling van de selectie. Maar hij doet gewoon wat in de directie wordt beslist. Als manager heeft hij vooral een uitvoerende functie en hij is veel minder een beleidsbepaler. Het zou daarom een goede zaak zijn om de technisch manager in de directie op te nemen en hem de titel te geven van technisch directeur.

(Elke maandag en vrijdag om 18 uur een opinierend verhaal over FC Groningen op dit blog)

FC Groningen moet voetballen op zijn Gronings: keihard werken

Door Mistersnooker

Wat we vreesden, is gebeurd: na de thuiszege tegen AZ is FC Groningen binnen een week uitgeschakeld voor de beker door FC Utrecht en verloor het de uitwedstrijd tegen hekkensluiter Willem II met 2-1. De crisis loert weer om de hoek en de volgende competitiewedstrijd (uit tegen NEC) is bepalend voor de donkere weken voor Kerst. Het is nu zaak om niet meer naar de kwaliteit te kijken van de spelers maar om de beuk erin te gooien.

Begrijp me niet verkeerd. Met de beuk erin bedoel ik natuurlijk niet de verkeerde agressie met gele en rode kaarten. Wel het tonen van bezetenheid, de wil om te winnen en een bovenmatige inzet. FC Groningen moet kennelijk leren om degradatievoetbal te spelen en de enige weg naar boven is superhard werken. Eigenlijk zou dat altijd moeten, maar voor de ploegen die onderaan de ranglijst staan is het de komende periode een kwestie van leven en dood.

Weg met de gepolijste analyses. Wat de spelers van de Trots van het Noorden kunnen, is genoegzaam bekend. Ook wat ze niet kunnen. Belangrijk is nu dat iedereen ervan overtuigd is dat het vijf voor twaalf is. Wil de club en de supporters nog een leuk en aantrekkelijk seizoen  beleven, dan zal er vanaf nu punten gepakt moeten worden. En gaat het niet met mooi voetbal dan maar met lelijk spel.

De technische staf maakt de indruk dat men voortdurend bezig is met taktische onderdelen van het spel terwijl de minstens zo belangrijke aspecten als inzet en beleving veel minder aandacht krijgen. Groningen staat voor de mouwen opstropen en de spelers krijgen nu de kans om te laten zien waarom ze door de club zijn aangetrokken. Aan de trainers en andere begeleiders om de beste voorwaarden te scheppen voor het spelen van meeslepende wedstrijden.

Niet meer zeuren over een niet gegeven strafschop of een paar gemiste kansen, maar gewoon de mouwen opstropen en aan de bak. De volgers van dit blog hebben intussen in de gaten dat het deze keer niet gaat over verfijnde taktische analyses of onderbouwde spelersbeoordelingen. In naam van alles wat Groningen is, gaat dit verhaal over inzet en passie. De twee sleutelwoorden voor succes. FC Groningen moet voetballen op zijn Gronings: keihard werken.

(Elke maandag en vrijdag om 18 uur een opinierend verhaal over FC Groningen) 

Zo komt FC Groningen uit de sportieve malaise

Door Mistersnooker

FC Groningen is uitgeschakeld voor de beker en staat ergens onderaan in de eredivisie. In het Groninger kamp wordt momenteel helemaal niet gedacht aan de sportieve doelstelling voor dit seizoen: het halen van de playoffs voor Europees voetbal. Het kan natuurlijk nog altijd – de competitie duurt nog lang – maar de eerste zorg is om uit de gevarenzone te komen. De vraag is: hoe?

Om een goede analyse te kunnen maken, is het belangrijk om eerst een paar feiten op een rijtje te zetten. Nu een derde van de competitie erop zit, is dat zinvol om een goed plan te maken voor het vervolg. In de eerste plaats mist FC Groningen een afmaker in de voorhoede. Sorloth, Van Weert en Hoesen zijn spits van beroep maar het trio blinkt niet uit in het maken van doelpunten.

Verder mist het elftal een creatieve middenvelder (zoals Chery) en een kuitenbijter (zoals Kieftenbeld). Je kunt gerust zeggen dat de vertrokken spelers – en daar reken ik ook De Leeuw mee – zijn vervangen door voetballers met minder kwaliteiten. Opvallend was de laatste weken ook dat Mahi als basisspeler tegenviel. Hij zorgde als invaller voor meer dreiging dan als speler vanaf de aftrap.

FC Groningen beschikt over een brede selectie met spelers van gelijkwaardig niveau. Met andere woorden: de bankzitters doen weinig onder voor de basisspelers. Het ligt daarom voor de hand om wekelijks de spelers te laten starten die op de training de beste indruk maken. Zoals we de vorige week al schreven, heeft dat het voordeel dat iedereen scherp is op de training en in de wedstrijden. De situatie vraagt niet om een vast elftal maar om een spelersrotatie.

Taktisch voelt het team van trainer Ernest Faber zich het best met een verdedigende instelling. Gewoon met veel spelers achter de bal om bij balbezit met countervoetbal de tegenstander het leven zuur maken. Compact spelen heet dat in het huidige voetbaljargon. En met die speelwijze is niets mis. Het competitieduel in en tegen Utrecht heeft duidelijk gemaakt dat je met die taktiek resultaat kunt halen.

Blijft over de passie en instelling van het elftal. Die twee eigenschappen zijn onderin de eredivisie noodzakelijk om het hoofd boven water te houden. Zo op het oog gooit FC Groningen er niet met de pet naar. Wel wordt de passie en inzet wel eens gebruikt op de verkeerde manier: overtredingen die bestraft worden met geel en rood.

Resumerend kan gesteld worden dat FC Groningen drie dingen moet doen om uit de malaise te komen: wekelijks de beste spelers opstellen, compact spelen en in de wedstrijden de mouwen opstropen. Te beginnen morgenavond met de uitwedstrijd tegen Willem II in Tilburg.

(Elke maandag en vrijdag een opinierend verhaal over FC Groningen op dit blog)

     

Spelersrotatie maakt FC Groningen sterker

Door Mistersnooker

FC Groningen was een paar dagen hekkensluiter van de eredivisie maar een lusteloos spelend AZ kwam op het juiste moment langs in de Euroborg om de Groningers aan de eerste thuiszege te helpen. Toch viel niet alleen het lamlendige spel van de Alkmaarders op maar ook de passie en inzet waarmee Bryan Linssen, Tom van Weert en Simon Tibbling voetbalden.

Het trio kreeg van trainer Ernest Faber de kans om te laten zien waarom hij ze de laatste weken ten onrechte op de wisselbank had geposteerd. Ze vervingen Hoesen, Mahi en Isrissi. De ingreep pakte goed uit. Niet alleen voor de in de basis teruggekeerde spelers – Linssen en Van Weert scoorden de Groninger treffers – maar ook voor het elftal dat een veel grotere wil om te winnen demonstreerde dan de AZ-spelers die het allemaal lieten gebeuren.

Misschien ligt de sleutel voor het succes in het roteren van de basisspelers. Faber beschikt namelijk over een brede selectie waarin de spelers niet veel voor elkaar onder doen. Daarom zou hij gewoon kunnen zeggen dat hij de spelers in de basis zet die in de trainingsweek de beste indruk op hem achterlieten. Zoiets prikkelt. De spelers die Faber kiest voor de basis weten dat hun plaats zo kan worden ingenomen door een ander en de wisselspelers weten dat ze de volgende week in de basis kunnen staan.

Van Weert, Tibbling en Linssen werkten zich tegen AZ de naad uit het lijf waardoor ze het team veel extra energie gaven. Faber kan natuurlijk met het rotatieplan niet alle posities in het elftal gaan belasten. Zo is het plan niet van toepassing op de keeper en de achterhoede in de sterkste opstelling. Maar voor de overige posities zouden alle selectiespelers in aanmerking kunnen komen.

Het nadeel dat je dan vrijwel nooit met dezelfde elf spelers aan de aftrap staat, weegt niet op tegen de voordelen: alle spelers zijn gemotiveerd op de trainingen en de wedstrijden. In feite stellen de spelers zichzelf op door een goede prestatie neer te zetten en vol overgave te voetballen.

Het ligt daarom voor de hand om Van Weert, Linssen en Tibbling ook op te stellen in de twee komende uitwedstrijden: woensdag tegen FC Utrecht voor de beker en zaterdag tegen Willem II voor de competitie. FC Groningen is nu weliswaar opgeklommen naar de onderkant van de middenmoot, veel garantie geeft de zege op AZ nog niet. Uitschakeling voor de beker tegen Utrecht en een nederlaag bij Willem II kunnen de hosanna-stemming van de fans ineens weer doen omslaan in treurnis.

(Elke maandag en vrijdag op deze plaats een opinierend verhaal over FC Groningen)                  

Wie is schuldig aan sportieve malaise bij FC Groningen?

Door Mistersnooker

Het is crisis in de Euroborg na een superslechte beginfase van de competitie. FC Groningen staat gedeeld laatste in de eredivisie en als er niet snel punten worden binnengehaald, moet ernstig rekening gehouden worden met een lang seizoen degradatievoetbal. De hamvraag is natuurlijk: hoe heeft het zover kunnen komen?

Je zou kunnen zeggen dat het spelersbeleid bij de club een van de oorzaken is voor de sportieve malaise. Al jarenlang koopt de FC jonge, talentvolle spelers om die een paar jaar later met winst te kunnen verkopen. Dit beleid is een noodzaak om de jaarlijkse begroting sluitend te kunnen krijgen. En het is een tijdje goed gegaan omdat de verkochte spelers steeds werden vervangen door min of meer gelijkwaardige krachten.

Met dit beleid is het op termijn uitgesloten om zich te mengen in de top van de eredivisie. Het valt namelijk niet mee om de beste spelers elk jaar zonder veel kwaliteitsverlies te vervangen. Dit jaar is de club er niet in geslaagd om op de transfermarkt goed in te kopen. De nieuwe spelers maken het elftal niet beter maar eerder zwakker.

Eindverantwoordelijk voor het spelersbeleid is directeur Hans Nijland. De ontevreden fans richten hun pijlen de laatste weken op technisch manager Peter Jeltema, maar hij heeft weinig in de melk te brokkelen. Nijland heeft het ooit voor elkaar gekregen om de technische man van de club buiten de directie te houden. Zo was ook Henk Veldmate technisch manager en geen technisch directeur.

Zijn opvolger Jeltema heeft ook geen directionele bevoegdheden. Hij is een lichtgewicht in de voetballerij en dat vindt Nijland prima. Jeltema is meer een uitvoerende functionaris dan een beleidsmedewerker. Blij met de interne promotie vindt hij het niet erg dat de directeur in alle aan- en verkopen het laatste woord heeft.

Veldmate botste ook om die reden met de directie, die hem wel verantwoordelijk hield voor de miskopen maar hem geen zeggenschap wilde geven. En ook de oud-trainers Robert Maaskant en Erwin van de Looi konden bijvoorbeeld in de winterstop eisen wat ze wilden, maar als Nijland nee zei dan was het nee. Dat schijnt ook de belangrijkste reden geweest te zijn voor Van de Looi om te vertrekken.

De aanstelling van Jeltema als technisch manager was al een aanwijzing dat deze functionaris naar de pijpen moet dansen van de algemeen directeur. Zwaargewichten als Co Adriaanse, Bert van Marwijk of Leo Beenhakker zouden meer zeggenschap hebben afgedwongen. Nijland mag dan een prima koopman zijn, van voetbal heeft hij geen kaas gegeten. Daarom zou het een verstandig besluit zijn van de Raad van Commissarissen om de functie van technisch manager te wijzigen in technisch directeur.

De vraag wie de hoofdschuldige is van het sportieve verval kan simpel worden beantwoord. Niet de spelers, die hun stinkende best doen, niet de trainers die alles uit de kast halen om de ploeg voor te bereiden op de wedstrijden en ook niet technisch manager Jeltema, die minder invloed heeft dan zijn functie doet vermoeden. De hoofdschuldige is algemeen directeur Hans Nijland.

(Elke maandag en vrijdag op deze plaats een opinierend verhaal over FC Groningen)       

  

FC Groningen-directeur Hans Nijland mag de hand in eigen boezem steken

Door Mistersnooker

FC Groningen-directeur Hans Nijland sprak zijn boosheid uit over het feit dat een teleurgestelde jonge supporter het veld was opgelopen tijdens de verloren derby tegen SC Heerenveen. Ik vraag me af of hij net zo boos was op speler Jason Davidson die een smerig knietje gaf aan een tegenstander en al in de eerste helft terecht een rode kaart kreeg. Zijn actie was een van de oorzaken voor de nederlaag en die was weer aanleiding voor de supporter om zijn ergernis op het veld te tonen.

Sommige mensen vonden de rode kaart overdreven. Maar Davidson had het knietje nooit mogen geven. Het gaat er namelijk niet om of de knie de edele delen van de tegenstander heeft geraakt, maar het gaat om de bedoeling. En de intentie was wel degelijk om iemand pijn te doen. Zo’n knietje zie je wel eens op de amateurvelden, maar zelden in het betaalde voetbal. Het was een domme en onprofessionele actie van Davidson.

Maar het was niet alleen Davidson die zijn beheersing verloor. Er werd namelijk nog een rode kaart uitgedeeld – aan verdediger Samir Memisevic die tweemaal geel kreeg – en daarnaast ontvingen nog eens vier FC Groningen-spelers een gele kaart. Kortom, de agressie in de derby werd op een verkeerde manier geuit en dat rechtvaardigt de vraag of de trainersstaf de spelersgroep in de hand heeft op het gebied van mentale en fysieke beheersing.

Natuurlijk, de derby’s tegen Heerenveen wekken al jaren gepassioneerde strijd op die gepaard gaat met gele en rode kaarten, maar het verschil met de houding van de Friese spelers was groot. Niet alleen gooiden de Heerenveners hun energie in het spel in plaats van in overtredingen, maar ook konden de Friezen beschikken over een bepalende speler: Stijn Schaars. Hij was de ‘man off the match’ die zich vooral bezighield met het spel en maakte het elftal beter.

Je komt dan automatisch op de vraag of FC Groningen op dit moment wel een uitgebalanceerd team heeft. Nijland wilde direct na afloop van de derby nog niet ingaan op het halen van versterking in de winter. Volgens hem beschikken de trainers over een brede, kwalitatief prima spelersgroep. Toch lukt het trainer Ernest Faber tot dusverre niet om de club in de middenmoot te laten spelen.

Op deze plaats heb ik al vaker geschreven dat de slechte competitiestart de ploeg tot ver in december blijft achtervolgen. En dat doet de supporters pijn. En de schuldigen zijn de verantwoordelijke mensen van FC Groningen: technisch manager Peter Jeltema, trainer Ernest Faber en zijn assistenten Marcel Groninger en Peter Hoekstra, de spelers en ook directeur Hans Nijland. Laatstgenoemde kan daarom beter de hand in eigen boezem steken dan de beschuldigende vinger wijzen in de richting van een jonge, teleurgestelde supporter.

(Op maandag en vrijdag op dit blog een opinierend verhaal over FC Groningen)        

FC Groningen-directeur Hans Nijland voorstander van 'modern voetbal'

Door Mistersnooker

FC Groningen-directeur Hans Nijland heeft zich onlangs positief uitgelaten over enkele veranderingen in het wedstrijdschema van de eredivisie. Zo reageerde hij positief op het idee om andere aanvangstijden en dagen in het programma op te nemen zoals zaterdagmiddag half drie of half vier. Ook wil Nijland wel gaan voetballen tijdens de kerstdagen zoals ze dat in Engeland al sinds mensenheugenis doen.

Verder is de Groningse voetbaldirecteur voorstander van het plan om de competitie pas te laten beginnen (1 september) als de transferwindow is gesloten. Op deze manier weten alle clubs waar ze in het seizoen aan toe zijn en voorkom je competitievervalsing. Datzelfde zou dan ook in de winter moeten gebeuren: gewoon de competitie herstarten als de wintertransferperiode is afgelopen.

Bovenstaande maatregelen zijn logisch en maken de eredivisie geloofwaardiger terwijl ze in het voordeel zijn van de clubs. Financieel en sportief. De eerste kanttekeningen zijn ook al gemaakt door de groep voetbalsupporters die tegen ‘modern voetbal’ zijn en het liefst alle wedstrijden willen laten beginnen om half drie op zondagmiddag.

De tegenstanders van de flexibele aanvangstijden en dagen gaan voorbij aan het feit dat het voor tv-zenders totaal niet aantrekkelijk is om alle wedstrijden gelijktijdig te laten beginnen. En de clubs weten dat ze al jaren hun begroting kunnen opschroeven door de miljoenen euro’s die ze jaarlijks krijgen van de tv-gelden. Voor veel clubs is dit tv-geld inmiddels een derde van de totale begroting.

Voetballen op de kerstdagen is een succes in Engeland, waar tijdens de feestdagen alle stadions uitverkocht zijn. Kennelijk willen de voetbalsupporters wedstrijden bezoeken tijdens de kerst en zelfs op nieuwjaarsdag. Professioneel voetbal hoort zich te schikken naar de wens van de bezoekers zoals de klant in de winkel ook altijd als een koning behandeld dient te worden.

Kortom, Hans Nijland is voorstander van ‘modern voetbal’ en daarmee bewijst hij FC Groningen een goede dienst. Bedrijfsmatig weet hij als geen ander hoe je de wedstrijden moet verkopen en ook in de talentontwikkeling staat hij de vooruitgang niet in de weg. De Trots van het Noorden gaat op de sportwetenschappelijke toer. Dat het gewenste resultaat echter in onhaalbare doelstellingen is geformuleerd (over twee jaar helft van het eerste elftal uit eigen jeugd) heb ik in de vorige column al uitgelegd.

(Elke maandag- en vrijdagmiddag op dit blog een opinierend verhaal over FC Groningen)