FC Groningen voetbalt tegen PSV met de borst vooruit maar verliest wel met 5-2

 Door Henk Hielkema

Verliezen van PSV in het Philips-stadion is geen schande. Sterker nog, gezien de verhoudingen tussen de begrotingen van FC Groningen en PSV is het een vanzelfsprekende zaak om daar een nederlaag op te lopen. De uiteindelijke 5-2 cijfers in het voordeel van de thuisploeg zijn daarom volgens verwachting. De Groningers voetbalden in de eerste helft echter met de borst vooruit en joegen de zuiderlingen zelfs nog even de stuipen op het lijf door tweemaal te scoren. Een stunt zat er echter niet in.

Het is altijd een beetje gevaarlijk om al na drie competitiewedstrijden al een prognose te maken voor het hele seizoen. Maar we durven het wel aan om FC Groningen te bestempelen als middenmoter aan het einde van de competitie. De ploeg van trainer Danny Buijs heeft tot dusverre een wedstrijd gewonnen, eentje gelijk gespeeld en nu dus ook een verloren. Vier punten uit drie duels en dat is een score die hoort bij een middenmoter.

Ook qua spelniveau scoort FC Groningen een gemiddelde. De spelersselectie is er op het eerste gezicht niet op vooruit gegaan. Er kunnen nog wat spelers weggaan en bijkomen, maar de verwachting is toch dat het spelniveau van het vorige seizoen niet gehaald zal worden. Het is het oude liedje van een club die jaarlijks zijn beste spelers moet verkopen om de jaarbegroting rond te krijgen.

Als het aan technisch directeur Mark Fledderus ligt, gaat dat in de toekomst veranderen, maar hij heeft nog niet gezegd hoe dat zal moeten gebeuren. Voor een ander beleid zijn meer inkomsten nodig en als dat niet wordt gegenereerd door de verkoop van spelers dan zullen betere sponsors zich aan de club moeten gaan binden. Dat grotere geldschieters in het Noorden moeilijk zijn te vinden, is een publiek geheim.

Terug naar de wedstrijd tegen PSV. De Groningers leken in de eerste helft op weg naar een verrassing Ze kwamen na een 1-0 achterstand zelfs op een 2-1 voorsprong. Ngonge scoorde namelijk twee keer, maar dat gebeurde niet na mooie, vloeiende aanvallen. Hij kreeg eerst de bal toevallig voor zijn voeten nadat twee verdedigers elkaar in de weg liepen en even later benutte hij een rebound van de zwak ogende PSV-keeper.

Een stunt speelde in de gedachten van iedereen in het Groninger kamp, maar nog voor de rust stelden de Eindhovenaren orde op zaken met twee doelpunten. Daarna kwam de Brabantse zege eigenlijk niet meer in gevaar. Integendeel, het verlies voor de noorderlingen werd uiteindelijk vastgelegd met een marge van drie goals: 5-2.    

(Henk Hielkema is oud-journalist van het Dagblad van het Noorden)   

 

FC Groningen en FC Utrecht in evenwicht: 0-0

 Door Henk Hielkema

De wedstrijd FC Groningen – FC Utrecht was vijftig jaar geleden de eerste competitiewedstrijd van FC Groningen. Het duel eindigde in een 1-0 zege voor de Utrechters. Zaterdagavond stond precies een halve eeuw later hetzelfde duel op het programma en deze keer werd het 0-0. Voor het eerst sinds tijden was er weer publiek in de Euroborg en dat kreeg een levendige wedstrijd voorgeschoteld. De wil om te winnen was bij beide teams aanwezig, maar ze liepen allebei schade op door punten te laten liggen.

Beide ploegen, die de vorige week de competitie met een zege begonnen, gingen in de Euroborg fris van de lever van start. Er gebeurde in de beginfase van alles doordat veel energie gestoken werd in aanvallende acties. De aanvalslust overheerste op het veld en daarmee vermaakten de toeschouwers zich kostelijk. Het viel trouwens op dat de bezoekers op verzoek van de regering keurig op hun stoeltjes bleven zitten.

Er was in de eerste helft overigens alle aanleiding om te gaan staan en de emoties de vrije loop te laten. Kansen die net niet benut werden en doldrieste aanvalsacties die de gemoederen op de tribunes danig bezig hielden. Het ging een beetje op zijn Engels, of beter gezegd op zijn Belgisch wat bij onze zuiderburen worden de duels op het hoogste niveau ook nogal druistig afgewerkt. Zo ook in de Euroborg waar de felheid in het spel vaak ten koste ging van de nauwkeurigheid. Maar dit is beter dan saai breiwerk.

De beste kansen waren voor de Groningers die het verdienden om op voorsprong te komen. Zo doorkliefde een prachtig ‘buitenkantje’ van Suslov de Utrechtse verdediging die daarna met kunst en vliegwerk het doel schoon hield. Natuurlijk moesten de spelers van de Trots van het Noorden oppassen dat ze niet in het mes liepen, want FC Utrecht was af en toe gevaarlijk met snelle counters. Je zou kunnen zeggen dat FC Groningen de eerste helft op punten had gewonnen.

Na de rust vloeiden de krachten bij de ploegen weg. Dat was niet zo opmerkelijk want de inzet en passie waren zo groot dat je zoiets niet negentig minuten kan volhouden. De trainers wisselden de vermoeide benen voor fris bloed maar dat had niet de winnende goal tot gevolg. Ook de jonge Noor Strand Larsen kwam in de slotfase nog in het veld, maar de wereldgoal van de vorige week zat er deze keer niet in. Uiteindelijk was de remise de beste uitslag.

(Henk Hielkema is oud-journalist van het Dagblad van het Noorden)   

Wereldgoal van Strand Larsen levert FC Groningen winst op in derby

 Door Henk Hielkema

Strand Larsen is de naam. De ingevallen aanvaller die door FC Groningen-trainer Danny Buijs buiten de basis werd gelaten, zorgde met een schitterende goal in blessuretijd tegen SC Cambuur voor de winnende treffer: 1-2. De jonge Noor nam daarmee revanche op zijn trainer die aan De Leeuw (in de basis) en Postema (eerste invaller) de voorkeur gaf. Strand Larsen nam de bal in het Friese strafschopgebied aan en bereidde een fantastische omhaal voor die in de winkelhaak van het Cambuur-doel belandde.

Beide ploegen begonnen vol inspiratie en goede moed aan de eerste helft. FC Groningen had het groen in zijn tenue een tintje lichter gegeven, waardoor de ploeg een frisse uitstraling kreeg en SC Cambuur had van de doelen mooie rechthoekige hokken gemaakt met nieuwe witte netten. Het geheel werd omzoomd door fanatieke supporters die na een lange coronaperiode wel weer zin hadden om hun teams aan te moedigen.

Het resultaat was een evenwichtige periode waarin de ambitieuze promovendus gelijkwaardig voetbalde aan de meer ervaren eredivisionisten uit Groningen. De situatie veranderde nadat El Messauodi halverwege de eerste helft een simpele kopbal uit een hoekschop pardoes in het Cambuur-doel zag verdwijnen. Het was ook het enige opwindende moment in de beginfase. Voor de rest gaven de beide verdedigingen hun aanvallende tegenstanders weinig ruimte.

De meest opvallende speler was voor de rust Gudmundsson die met enkele fraaie voorzetten voor enige dreiging zorgde in het Friese strafschopgebied. Maar afgezien van het Groninger doelpunt konden de gasten weinig klaarspelen. Ook de teruggekeerde Michael de Leeuw kwam aanvankelijk niet in het stuk voor maar zijn gepassioneerde inzet zorgt eigenlijk altijd voor wat onverwachte dreiging.

Cambuur-trainer Henk de Jong drukte in de pauze zijn spelers vermoedelijk op het hart dat je slechts op een manier aan de gelijkmaker kon komen: met een onverbloemde inzet. FC Groningen, dat technisch beter oogde, gaf steeds meer terrein prijs en de gelijkmaker kon niet uitblijven. Als je zo hard werkt voor een doelpunt dan verdien je hem ook. Door de wereldgoal van Strand Larsen hielden de Friezen niets aan hun inzet en passie over. Op grond van hun werklust hadden ze wel een puntje verdiend.     

(Henk Hielkema is oud-journalist van het Dagblad van het Noorden)