FC Groningen krijgt het loon van de angst

 

Door Henk Hielkema

FC Groningen kreeg in het laatste competitieduel van 2020 het loon van de angst. Tegen Heracles werd zo verdedigend gevoetbald dat die tactiek absoluut niet paste bij de nummer zes van de eredivisie tegen de wisselvallige ploeg uit Almelo. De afstraffing kwam in de tweede helft (0-1) waarna er te weinig tijd meer was om orde op zaken te stellen.

Lange tijd hielden de ploegen elkaar in evenwicht. In de Euroborg ontvouwde zich een draak van een wedstrijd. Heracles wilde niet aanvallen en FC Groningen liet zijn spits Strand Larsen op een eilandje ploeteren. ‘Niet verliezen’ was kennelijk het credo van trainer Danny Buijs die aanvallend niets anders kon bedenken dan lange ballen vanuit de verdediging in de richting van de jonge Noor die moest opboksen tegen een numerieke meerderheid.

Natuurlijk, de Trots van het Noorden gaat met 26 punten nog altijd in de subtop de korte winterstop in, maar het had natuurlijk allemaal nog mooier kunnen zijn. Tot de winnende treffer van Heracles bleven beide teams zich concentreren op het verdedigende werk. Het was maar goed dat publiek door de coronacrisis verboden was, want als thuisspelende ploeg mocht FC Groningen zich schamen.

Buijs leek vanaf het begin tevreden met een puntje en dat pakte verkeerd uit. Het combinatiespel deed hij in de ban en met ‘lange halen, snel thuis’ werden er weinig kansen gecreeerd. Een 0-0 zou een terechte uitslag zijn geweest, maar de gasten uit het Oosten hadden met een uitstekende aanval genoeg om de volle buit mee naar huis te nemen.

Zoals gezegd kan FC Groningen ondanks deze nederlaag tevreden terugkijken op de eerste helft van het seizoen. Na de winterstop kan het nog alle kanten opgaan. De meeste zeges behaalden de Groningers met een minimaal verschil in de score. Maar ze zouden de supporters behoorlijk teleurstellen als ze het volgende jaar terugzakken naar de grijze middenmoot.

(Henk Hielkema is oud-journalist van het Dagblad van het Noorden)   

 

 

Dick Lukkien past niet meer bij de ambities van FC Emmen

Deze opinie verscheen op 25 oktober op deze blog. 

Door Henk Hielkema

Trainer Dick Lukkien past niet meer bij de ambities van FC Emmen. Dat lijkt een gewaagde uitspraak maar er zit een logische verklaring achter. FC Emmen wil geen eendagsvlieg zijn in de eredivisie. Het beleid is erop gericht om van de club een stabiele eredivisionist te maken. Op allerlei gebied wordt daar binnen de FC hard aan gewerkt: de organisatie wordt professioneler, op de spelersmarkt wordt actief gereageerd en er wordt zelfs al gesproken over een nieuw stadion.

In deze visie is FC Emmen toe aan een ander type trainer. Lukkien heeft geweldige verdiensten gehad in het hele proces richting eredivisie. Hij haalde spelers van andere clubs die daar min of meer op een zijspoor waren beland. Zo telde zijn eerste elftal zoveel ex-FC Groningen-spelers dat al werd gesproken over FC Groningen 2.

Lukkien gaf deze spelers veel vertrouwen. Hij vertelde ze dat ze wel degelijk van waarde zijn in de eredivisie en daardoor stegen ze wellicht boven hun oude niveau uit. Een uitstekende aanpak die leidde tot de vurig gewenste promotie naar de eredivisie. Maar in de volgende stap werkt deze methode averechts. Lukkien zou nu eigenlijk een strenge trainer moeten zijn die spelers op hun fouten wijst. Daar heeft hij moeite mee. Het is ook moeilijk om spelers die je eerst hebt volgepompt met vertrouwen nu wijst op hun gebreken.

Het gevolg is dat de discipline in de spelersgroep gering is. En dan bedoel ik niet alleen het oplopen van onnodige gele en rode kaarten, maar meer nog de tactische vrijheden die de spelers zich denken te permitteren. Aanvoerder De Leeuw verwoordde het na afloop van de wedstrijd tegen Heerenveen heel duidelijk: “We staan veel te open als we in aanvallende positie de bal verliezen.”

Lukkien is een trainer met de gunfactor. Spelers zullen hem niet snel laten vallen. Al was het alleen al omdat hij ze in het betaalde voetbal een tweede kans heeft gegeven. Voor de ambitieuze clubleiding is het te hopen dat de spelers nu zo zelfkritisch zijn dat ze de speldiscipline intrinsiek aanscherpen. Als ze dat niet doen of als ze daar moeite mee hebben, is er maar een besluit mogelijk voor de club: het aanstellen van een ander type trainer.     

(Henk Hielkema is oud-journalist van het Dagblad van het Noorden)   

FC Groningen stoomt door naar subtop

 

Door Henk Hielkema

FC Groningen heeft zich definitief in de subtop van de eredivisie genesteld door tegen Sparta de vierde achtereenvolgende zege (2-3) te boeken. Woensdag aanstaande nog even winnen van Heracles in de Euroborg en de Groningers kunnen genieten van een paar vrolijke feestdagen. Het jaar wordt sowieso prima afgesloten want het gebeurt niet vaak dat de Trots van het Noorden de winterstop met een hoge klassering ingaat.

Op het Kasteel in Rotterdam West was het een teamprestatie maar spits Strand Larsen was met twee doelpunten het goudhaantje. Beide keren werd hij vanaf de zijkant bediend en beide keren toonde hij zich een koele afmaker. Wie voor de wedstrijd nog twijfelde aan zijn vaardigheden, moest na afloop toegeven dat hij misschien geen complete speler is maar wel een doelpuntenmaker.

Het vieren van zijn goals ging gepaard met een huilgebaar. De Noor pakte de camera achter het doel en voerde het toneelstukje secondenlang op. Veel oude knarren wisten niet wat dat te betekenen had, maar de jonge garde had het onmiddellijk in de gaten: het is een juichgebaar bekend van het FIFA-voetbalspel op internet. Kennelijk speelt de aanvaller op zijn kamertje in Groningen dat spel om de tijd te verdrijven. In elk geval had het niets te maken met wraaknemingen op criticasters.

Zijn cruciale productie tegen Sparta heeft de jongeling in elk geval weer wat krediet verschaft. Want laten we eerlijk zijn: hier en daar waren er de laatste weken wel degelijk kritische geluiden te horen over de capaciteiten van Strand Larsen. Hij zou zelf weinig kansen kunnen creeren en zou ook vaak ruzie met de bal hebben. In Rotterdam liet hij zien dat hij afhankelijk is van aanvoer vanaf de vleugels. En ook dat hij daarmee dodelijk is.

Maar minstens zo mooi als de doelpunten van de Noor was de voor-assist van invaller Sam Schreck, die met een afgemeten pass Gudmundsson lanceerde. De jonge Schreck zou bij veel clubs in de basis staan. Maar bij FC Groningen moeten de vele jonge talenten geduld hebben. Schreck, Balk, Dallinga en nog een paar anderen zitten allemaal dicht tegen de basis aan. En dat is een prima uitgangspunt voor trainer Danny Buijs die ze gaandeweg kan gaan inpassen.

De rest van het seizoen ziet er daarom veelbelovend uit. En dat hadden we in september niet verwacht. Eerlijk is eerlijk, zelf zat ik er helemaal naast door te voorspellen dat FC Groningen een slechte middenmoter zou worden. Van een slechte middenmoter groeide het elftal door naar redelijke middenmoter en naar goede middenmoter. Het is nu zelfs een subtopper.    

 

(Henk Hielkema is oud-journalist van het Dagblad van het Noorden)   

 

FC Groningen sluipt na zege subtop binnen

 

Door Henk Hielkema

Slecht voetballen en toch winnen. Het zijn vaak de mooiste punten die je kunt binnenhalen. FC Groningen deed dat zaterdagavond tegen RKC: 2-0. Daarmee slopen de Groningers stiekem de subtop binnen en dat is een uitstekende prestatie. De buit was tegen RKC belangrijker dan het spel. Het was maar goed dat publiek in de Euroborg niet welkom was, want de wedstrijd was niet om aan te zien.

De gasten uit Waalwijk hadden in de eerste helft het betere van het spel. FC Groningen slaagde erin om voor de rust geen enkele keer een schot op het RKC-doel af te vuren. Veel stelden de Waalwijkers er aanvallend niet tegenover, waardoor het duel in eerste instantie weinig voorstelde. Als je niet beter wist, zou je denken dat er een afgesproken remise in de maak was.

De talentvolle Remco Balk kreeg van trainer Danny Buijs weer eens een basisplaats. Zijn optreden was ronduit teleurstellend. Balk staat er nu al om bekend bij het minste of geringste te vallen. Vandaar al de bijnaam ‘Suarez van Zuidhorn’. Kennelijk is het arbiterscorps al op de hoogte van zijn fopduiken, want als er een echte overtreding tegen hem wordt gemaakt, wordt er niet afgefloten. Dat is nu eenmaal het lot van een toneelspeler. Balk zou zich meer moeten richten op zijn spel, want dat hij wat in zijn mars heeft, is in het verleden wel gebleken.

Ook de jonge Strand Larsen bakte er weinig van. Hij maakte een vermoeide indruk en had vaak ruzie met de bal. Zijn technische vaardigheid liet hem in de steek. Hij werd zeer terecht gewisseld voor de eveneens jonge Thijs Dallinga die veelbelovende acties liet zien. Zo kreeg hij een assist op zijn naam bij de tweede goal, die ontstond door een blunderende RKC-verdediger.

Genoeg over de wedstrijd. De drie punten werden gewoon bijgeschreven en als je in staat bent om lelijke wedstrijden te winnen, dan kun je als FC Groningen tevreden zijn. Vooralsnog staat de club op een ongekend hoge positie. En dat hadden maar weinig voetbalkenners aan het begin van het seizoen verwacht.   

(Henk Hielkema is oud-journalist van het Dagblad van het Noorden)   

 

FC Groningen profiteert van wanorde bij AZ

 

Door Henk Hielkema

FC Groningen heeft maximaal geprofiteerd van wanorde bij AZ: 1-2. Niet alleen werd de trainer van de Alkmaarders een dag voor de wedstrijd ontslagen maar ook liepen ze tegen twee rode kaarten aan. Een groot deel van de tweede helft hadden de Groningers een numerieke meerderheid en in de slotfase speelden ze zelfs tegen negen van AZ. Messaoudi was de grote man door beide Groninger goals te scoren.

Maar ook invaller Remco Balk had een groot aandeel in de overwinning. Hij kwam in de tweede helft als invaller in het veld en zorgde ervoor dat beide weggestuurde AZ-spelers overtredingen tegen hem maakten die resulteerden in rode kaarten. Bovendien raakte de jonge aanvaller de lat en was hij met zijn bovenmatige energie een behoorlijke lastpost voor de AZ-verdediging.

Het is doodzonde dat Balk van trainer Danny Buijs geen basisplaats krijgt. Samen met de boomlange spits Strand Larsen zou hij een ideaal koppel vormen. Beide spelers hebben specifieke kwaliteiten die elkaar versterken in een combinatie. Met Joosten aan de linkerkant en op links de opkomende back Dankerlui zou FC Groningen aan kracht en potentie winnen.

Aan allerlei taktische bespiegelingen had men in het Groninger kamp na afloop van de belangrijke zege maling. De vreugde was enorm en de ontlading idem dito. Van een matige middenmoter (begin seizoen) is de ploeg gaandeweg opgeklommen naar een redelijke middenmoter tot nu een goede middenmoter die tegen de subtop van de eredivisie aanschurkt.

De wint tegen AZ opent voor de Groningers ook de weg naar de bovenste helft van het linker rijtje. De saamhorigheid in het team is groot waardoor meerdere successen niet moeten worden uitgesloten. Met Balk als basisspeler zou Buijs de aanvalskracht van zijn ploeg vergroten, want ondanks de mooie zege in Alkmaar houdt de doelpuntenproductie niet over.

(Henk Hielkema is oud-journalist van het Dagblad van het Noorden)