Mijn spaarzame aanwezigheid aan de snookertafel eist zijn tol. Vanmiddag merkte ik in een match tegen Hilbrand dat mijn vastigheid danig is aangetast. Het is ook niet voor niets dat deze sport veel trainingsuren vereist om tot een beetje niveau te komen. Tegenwoordig sta ik slecht een paar maal per maand aan de tafel en dat merk je gewoon aan de stoten, het vertrouwen in de stoten en ga zo maar door.
Toch speelde ik de eerste drie frames tegen Hilbrand ongeveer gelijkwaardig. We speelden met een 10-puntenhandicap en dat werkte wel want Hilbrand zit tegen het A-klasserschap aan. Alle vijf frames hadden een gelijkwaardige score maar in de eerste drie had ik zoveel pech dat ze allemaal verloren gingen. In het tweede frame had ik meer dan 20 punten voorsprong toen de kleuren begonnen, maar vier fouls achter elkaar werden fataal. Moet gezegd dat Hilbrand de laatste twee frames keurig afmaakte met mooie clearances (de tafel leeg spelen).
De puntenhandicap zorgt ervoor dat Hilbrand met een achterstand begint en een achterstand in de score kan hem wat verkrampen. Na een misser is hij druk bezig met zijn keu. Over het algemeen is hij voortdurend met het materiaal bezig. Op zich misschien niet erg maar volgens mij leidt het ook af van het spel. Als ik mis voel ik mezelf verantwoordelijk en mijn keu zal daarvan nooit de schuld krijgen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten