Snookeren met Peter levert bij hem extreme stemmingswisselingen op. Dat uit zich in zijn spel. Na een misser of een foul begint het keiharde potten. Is dit frustratie of voelt hij zich er goed bij? Ik weet het niet. Maar als hij mentaal wat weerbaarder was, zou zijn spel met drie of vier niveaus omhoog gaan. Hij kan namelijk heel goed spelen maar verpest het spelletje voor zichzelf door fel te reageren op zijn eigen spel.
Zo gooide hij het hele ballenset op tafel door elkaar na een misser. En ik zag hem in een duel met Rik eens met een krijtje gooien. De enige die ik dat ooit zag doen tijdens het snookeren was Dennis, maar hij is dan ook een rasechte pooler. In dat wereldje schijnt dat gebruikelijk te zijn.
Na een 1-1 stand leek het derde frame een blackballgame te worden. Maar de roze trok Peter goed terug op zwart en dat was het bewijs dat hij beter kan spelen dan hij zelf denkt.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten