Door
Mistersnooker
FC Groningen
moest zondagmiddag in de Euroborg winnen van VVV Venlo om zich in het linker
rijtje te gaan nestelen van de eredivisie en om de ambitie – spelen in de
playoffs – gestalte te geven. Maar een late gelijkmaker van de Venlonaren (1-1)
gooide roet in het eten. En dat was maar goed ook, want anders zou het matige
spel van dit seizoen wellicht door de winst verbloemd worden. Na de zege tegen
FC Utrecht waren de drie punten nog een mooie troost voor het slechte veldspel.
Deze keer was er geen onverdiende overwinning.
Doelman Padt
gaf gisteren toe dat er ook na de zege op FC Utrecht harde woorden waren
gesproken over het belabberde veldspel. Die vuist op tafel zal deze week nog
harder klinken omdat deze keer het slechte spel gepaard ging met puntenverlies.
De vraag is alleen: wat moet er veranderen? Staan de juiste spelers wel op de
juiste plaats in het elftal of mankeert het aan een gebrekkige wil om te
winnen?
Dat laatste
zal niet het geval zijn. Alle spelers in de eredivisie willen hun wedstrijden
winnen. Afgaande op wat de Trots van het Noorden tot dusverre heeft laten zien,
kan vastgesteld worden dat er weinig lijn in het veldspel valt te ontdekken.
Met andere woorden: tactisch is het een rommeltje. De verdediging is kwetsbaar
maar wordt ook niet goed ondersteund door de middenvelders. De jonge Bacuna
heeft moeite met zijn controlerende taak en Drost kan dit seizoen wederom niet
overtuigen.
In de
selectie zitten wel aardige aanvallers. Mahi kan een wedstrijd beslissen, Van
Weert is doelgericht a la De Leeuw en Veldwijk is gevaarlijk in het
vijandelijke strafschopgebied. Laatstgenoemde speler is mentaal echter
onberekenbaar. Hij staat bekend als een moeilijke speler voor een coach en die
eigenschap heeft hem de laatste jaren behoorlijk in de weg gezeten.
Het is aan
trainer Ernest Faber de taak om van de selectie een geolied geheel te maken.
Hij zal keuzes moeten maken. Niet alleen in de aanvalslinie, maar zeker ook op
het middenveld waar eigenlijk alleen Jenssen naar behoren presteert. In de fase
naar beter veldspel is het niet aan te bevelen om de ongeslepen diamantjes
Ritsu Doan en Uriel Antuna voor de leeuwen te gooien. Van hen kan FC Groningen
nog veel plezier beleven, maar niet in een periode met armoedig veldspel.
Ondertussen
zijn de trouwe supporters net zo ontevreden over de voorstellingen in de
Euroborg als vorig seizoen. Wat dat betreft is er niet zoveel veranderd. Toch
heeft de club een selectie om veilig in de middenmoot te voetballen. Maar dan
zal er wel met meer lijn en overleg worden gespeeld dan tot dusverre. Het woord
is nu aan trainer Faber om dit voor elkaar te krijgen.
(Elke dag na een
competitiewedstrijd van FC Groningen geeft Mistersnooker zijn onafhankelijke
opinie. Mistersnooker is oud-sportjournalist en volgde jarenlang sporters in
het Noorden)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten