Door Henk Hielkema
Na de vijfde nederlaag op rij – deze keer werd het een 2-1
verliespartij tegen laagvlieger Sparta – zijn een paar dingen over FC Groningen
duidelijk: het heilige vuur is gedoofd, de playoffs lijken nu toch echt onbereikbaar
en de technisch directeur moet op zoek naar een nieuwe keeper. Leeuwenburg is
het hele seizoen al een onzekere factor en hij maakte zaterdagavond tegen
Sparta een afgrijselijke blunder.
Wie eerst de wedstrijd FC Twente – Fortuna Sittard had
bekeken, kwam daarna bij FC Groningen – Sparta in een heel andere
voetbalklimaat terecht. De Zuid-Amerikaanse passie in Enschede ontbrak volledig
in de Euroborg. Het verschil was zo groot dat je dacht naar een
zomeravondvoetbalwedstrijd te kijken. De ploeg van trainer Danny Buijs
probeerde combinatievoetbal op de mat te leggen, maar het slome heen en weer
geschuif leverde weinig doelkansen op. Sparta produceerde in de eerste helft een
goede aanval en die leverde direct een doelpunt op.
De Rotterdammers hadden waar ze op hoopten en konden zich na
de openingstreffer terugtrekken rond het eigen strafschopgebied om de
voorsprong te verdedigen. Voor beide ploegen stond er veel op het spel: Sparta
vecht deze dagen tegen degradatie en FC Groningen heeft ondanks vier nederlagen
op rij nog steeds kans op een plaats in de playoffs voor een Europees ticket.
De terugkeer van de lang geblesseerde Tomas Suslov betekende
overigens een versterking. In balbezit kroop hij naar binnen waar zijn duelkracht,
die zijn medespelers ontbeerden, meteen opviel. Een overtreding tegen hem op de
rand van het vijandelijke strafschopgebied leverde een kansrijke vrije trap op.
Suslov nam de vrije trap zelf en aan de onzuiverheid kon je zien dat hij wedstrijdritme
miste.
Van Kaam, Postema en Ngongo kwamen na de pauze in het veld
voor Suslov, Van Hintum en Abraham. Buijs probeerde met deze wissels meer power
in het elftal te brengen. De Euroborg ging er eens goed voor zitten. Maar niet
veel later kreeg FC Groningen de volgende domper te verwerken. Een harde
schuiver was namelijk te machtig voor doelman Leeuwenburg, die een klassieke
keepersblunder maakte door de bal onder hem door te laten rollen.
Was er dan helemaal niets wat FC Groningen klaarspeelde? Het
enige lichtpuntje was het tegendoelpunt van Bjorn Meijer die al eens eerder succesvol
was voor de Groningers. Het slotoffensief van de noorderlingen om in elk geval
een puntje binnen te slepen stelde niet veel voor. De bal werd voortdurend
blind hoog voor het Spartaanse doel gegooid. Maar die toevalstaktiek werkte
voor geen meter.
(Henk Hielkema is oud-journalist van het Dagblad van
het Noorden)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten