Door Henk Hielkema
De uitwedstrijd tegen Willem II bepaalde voor FC Groningen
of de competitiestart geslaagd is te noemen of niet. De 2-1 nederlaag voor de
noorderlingen betekende dat ze op de ranglijst voorlopig genoegen moeten nemen
met een bescheiden middenmootpositie. De Groningers voetbalden rommelig en onsamenhangend.
Twee tegentreffers in de eerste helft kwamen ze niet meer te boven
In het Groninger kamp vroeg men zich af waar FC Groningen
mee bezig was in de eerste helft. Al na vijf minuten stond Willem II op een 1-0
voorsprong na een blunder in de Groningse verdediging. En even later werd het
nog erger, want de Tilburgers verdubbelden hun marge door de tweede goal te
produceren. De ploeg van trainer Danny Buijs bakte er weinig van en het leek
wel alsof zijn spelers voor het eerst met elkaar op het veld stonden.
Natuurlijk is het moeilijk om direct te acteren als een
ingespeelde ploeg. Spelers – niet de minsten – vertrokken en anderen kwamen.
Bovendien miste Buijs zaterdagavond een paar goede krachten door blessures. Daarom
is het belangrijk om op korte termijn met een vaste basiself te gaan trainen en
spelen. Dat moet snel gebeuren want anders zakt de Trots van het Noorden diep
weg op de ranglijst.
Hoe krijgt FC Groningen aanvallend meer stootkracht? Heel simpel:
door Strand Larsen en Michael de Leeuw samen in de frontlinie te laten spelen. De
Leeuw is geen echte nummer negen. Hij voelt zich het best als hij zich kan
bewegen om een ‘kapstok’ heen. Strand Larsen is de aangewezen persoon om die
laatste rol te vervullen. Het tandem Strand Larsen/De Leeuw zorgt voor veel
meer gevaar dan de spitspositie door een van hen te laten invullen.
Buijs en zijn assistenten zaten in die rampzalige eerste
helft reddeloos op de bank. Ze bedachten voor de tweede fase van de wedstrijd
een ander concept met nieuwe spelers. Er liepen al voor de pauze enkele spelers
warm, maar toch verscheen FC Groningen na de pauze met dezelfde spelers op het
veld. Halverwege de tweede helft kwamen De Leeuw, Van Kaam en Abraham in het
veld als ultieme poging van Buijs om de wedstrijd te doen kantelen.
Het leverde direct de aansluitingstreffer op van Suslov.
Maar die goal had niets met de wissels te maken maar veel meer met een blunder
van de Tilburgse doelman die de bal knullig in de voeten van Suslov speelde.
Een blunder die vergelijkbaar was met de grote fout in de Groningse verdediging
die de eerste treffer van de thuisclub opleverde.
FC Groningen voetbalde in de slotfase met man en macht op de
aanval. Met veel aanvallers en weinig verdedigers koos Buijs vanzelfsprekend
voor een alles-of-niets offensief. Echte kansen op de 2-2 leverde dat eigenlijk
niet op. Willem II hield stand en won uiteindelijk verdiend van een rommelig
spelende FC Groningen.
(Henk Hielkema is oud-journalist van het Dagblad van
het Noorden)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten