Door Henk Hielkema
FC Groningen is zondagmiddag niet veel opgeschoten met de
1-1 remise tegen Sparta op het Kasteel. De ploeg blijft voorlopig in de
gevarenzone van de eredivisie en zoals het elftal in Rotterdam voetbalde, is er
niet veel reden om aan te nemen dat er licht aan het eind van de tunnel te zien
is. Met slechts een overwinning uit negen wedstrijden presteert FC Groningen
ver beneden verwachting. Maar de vraag is dan of de verwachtingen dit seizoen
niet te hoog zijn opgeschroefd.
Sparta – FC Groningen was een draak van een wedstrijd. Afgezien
van een paar spannende momenten voor de beide doelen, viel er voor de neutrale
toeschouwer weinig te beleven. Veel foutieve passes, mislukte dribbels en technische
onvolkomenheden bij de afwerking ontsierden het duel dat qua niveau eigenlijk
wel paste bij de miserabele posities van de teams. Het was huilen met de pet op
en de vraag na afloop was wie zich het meest verheugde met het schamele puntje.
Veel schoot FC Groningen niet op met de remise in Rotterdam.
Was er in voorgaande wedstrijden nog het excuus van het zware programma (de
Groningers troffen vooral clubs uit de bovenste helft van de ranglijst) deze
keer ging de vlieger niet op. Sparta was een opponent die de Trots van het
Noorden in betere tijden simpel van de mat had gespeeld. Deze keer was de
equipe van trainer Danny Buijs echter de onderliggende partij, want Sparta
maakte de meeste aanspraak op de volle buit.
De Groninger supporters, die met leuke hoedjes aanwezig
waren op het Kasteel, zullen zich moeten neerleggen bij weer een seizoen waarin
hun favorieten hun stinkende best moeten doen om de sportieve ambities waar te
maken. De grootste zorg op dit moment is echter hoe uit de gevarenzone te
komen. Hoe langer je daar verkeert, des te groter wordt de druk om te presteren
en des te nerveuzer worden de handelingen op het veld.
Ondertussen zijn wel twee dingen duidelijk geworden. El
Hankouri is geen verdediger maar aanvaller – hij begon prima in Rotterdam maar
zakte daarna ver weg – en Strand Larsen is gebaat bij een aanvaller die om het
heen voetbalt en die hem in zijn acties kan ondersteunen. Die rol is De Leeuw
op het lijf geschreven. Vooral in de Euroborg kan FC Groningen met dit duo
aanvallend een vuist maken. Tegen Sparta moest De Leeuw uitvallen met een
blessure en bovendien leek hij niet al te fit aan het duel te zijn begonnen.
De vraag is natuurlijk waarom Buijs beide bovengenoemde
zaken niet eerder heeft onderkend. Voor de rest is de Groninger ploeg in deze
moeilijke fase gebaat bij een vaste samenstelling. Dat kan natuurlijk door
schorsingen en blessures bemoeilijkt worden, maar het streven moet erop gericht
zijn dat de basiself niet te veel onnodig aan wisselingen onderhavig is. De
vaste speelpatronen, die nu nog ver te zoeken zijn, zouden dan beter kunnen
worden ingeslepen.
(Henk Hielkema is oud-journalist van het Dagblad van
het Noorden)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten