FC Groningen voetbalt te weinig met het hart

Door Mistersnooker

De tweede helft van FC Groningen – PSV in de Euroborg was precies wat de clubleiding voor ogen heeft: meeslepend, spectaculair en bijzonder amusant. De Groningers voetbalden ongeremd om een achterstand goed te maken en in blessuretijd lukte dat ook nog: 3-3. De toeschouwers gingen zingend en juichend naar huis en beleefden een avondje voetbalvermaak.

En thuis zagen ze op de teletekstpagina 819 dat hun club toch maar vier van de gespeelde zestien competitiewedstrijden had gewonnen en dat slechts een bescheiden positie op de ranglijst was behaald. Ze hadden net hun favoriete ploeg de koploper van de eredivisie met de rug tegen de muur zien spelen en ook nog eens met hartverwarmend spel. Hoe kan dat?

Het antwoord is simpel: FC Groningen voetbalt veel te weinig met het hart. Pas als een achterstand moet worden goedgemaakt, gooit het elftal alle schroom van zich af en is het in staat om de tegenstander de stuipen op het lijf te spelen. Dat gebeurde niet alleen tegen PSV maar dit spelbeeld is vaker te zien geweest. Het elftal is op zijn best als jager op een resultaat.

De ploeg van trainer Ernest Faber maakt de slechtste indruk als het probeert om een resultaat vast te houden – bijvoorbeeld de nul – en is het best op dreef op jacht naar een doelpunt. Je zou als supporter bijna gaan hopen dat FC Groningen het best een achterstand kan oplopen in de eerste helft. Je bent dan verzekerd van een prachtige, meeslepende tweede helft. Pas als de spelers de taktische – en vaak behoudende – speelwijze van Faber van zich afschudden, komen ze tot de beste resultaten.

Het is Faber aan te rekenen dat hij zijn elftal doorgaans veel te behoudend laat voetballen. Alleen als het niet anders kan, laat hij de teugels vieren en zijn de spelers vrij om te doen wat noodzakelijk is: aanvallen.  In die gevallen verschijnen ook vaak de beste spelers in het veld. Zo kwam er pas schwung in het spel tegen PSV nadat Lars Veldwijk en Mimoun Mahi als invallers hun kunsten vertoonden.

Even los van wat zich disciplinair allenmaal afspeelt binnen de selectie, het is duidelijk dat Veldwijk een betere spits is dan Van Weert en dat Mahi altijd zou moeten worden opgesteld in de basis. Met Excelsior en Sparta als laatste tegenstanders van dit jaar zou Faber er verstandig aan doen om zijn beste elf spelers te laten beginnen.

Met twee zeges tegen deze beide laagvliegers kan FC Groningen toch nog met een goed gevoel aan de kerstdis zitten. Als PSV ondersteboven gespeeld kan worden, dan moet dat zeker ook lukken tegen de mindere goden van de eredivisie. Daar is een portie durf en zelfvertrouwen voor nodig. Het is in elk geval het proberen waard: spelen met het hart in plaats van met het verstand.

                             

 (Elke dag na een competitiewedstrijd van FC Groningen geeft Mistersnooker zijn onafhankelijke opinie. Mistersnooker is oud-sportjournalist en volgde jarenlang sporters in het Noorden)