Weer teleurstellend optreden FC Groningen in Euroborg

Door Henk Hielkema

Na het dramatische verlies tegen FC Twente is ook de tweede thuiswedstrijd van FC Groningen uitgedraaid op een mislukking. Heracles was zaterdagavond in de Euroborg met 2-1 te sterk voor de ploeg van trainer Danny Buijs. Was er de vorige keer nog het excuus van twee rode kaarten – waarvan een onterechte – deze keer zakte het elftal gewoon door de ondergrens. Spits Sierhuis schiep geen enkele scoringskans en voetballend was er op het middenveld te weinig creativiteit.

De jonge Sierhuis, die overigens wel weer is gekozen in de selectie van Jong Oranje, wordt vaak geprezen voor zijn werklust, maar hij is niet de kille doelpuntenmaker die FC Groningen zo hard nodig heeft. Het is begrijpelijk dat Buijs hem de eerste duels van deze competitie handhaaft in de basis maar het moment van de wisselbank is niet ver weg.

De piepjonge Romano Postema zou hem wel eens kunnen vervangen. De ras-Groninger die al honderden doelpunten heeft gemaakt in de jeugdelftallen van de groen-witten, maakte als invaller een uiterst gedreven indruk en gooit zijn ziel en zaligheid in de duels voor het vijandelijke doel. Het zou de moeite waard zijn om deze teenager een paar wedstrijden aan het werk te zien. Zeker in thuiswedstrijden.

Pijnlijk was het om te zien dat een nonchalante trap van doelman Padt de inleiding vormde voor de winnende goal van Heracles. De sluitpost trapte het speeltuig ongeinteresseerd over de zijlijn en tien seconden later lag de bal in het Groninger doel. Een afstandsschot van ongeveer veertig meter was Padt te machtig. Een feit is dat de Trots van het Noorden in de beide eerste thuisduels vijf tegentreffers heeft moeten incasseren. Dat geeft te denken.

Zonder de verkochte Doan heeft FC Groningen op het middenveld aan creativiteit ingeboet. Er wordt soms wel aardig gecombineerd maar veel zoden zet dat niet aan de dijk. Het valt daarom te overdenken om in thuiswedstrijden een meer opportunistische strijdwijze te hanteren. Zelf zou ik Sierhuis en Postema wel eens samen in de spits willen zien. Hoe dan ook, heeft Buijs en zijn assistenten genoeg om over na te denken. Zo doormodderen heeft geen zin.

(Henk Hielkema is oud-sportjournalist van het Dagblad van het Noorden en volgde jarenlang het voetbal op de voet)         

   

Er zit muziek in FC Groningen

Door Henk Hielkema

Er zit muziek in FC Groningen. Dat is wel de belangrijkste conclusie na de 0-0 remise bij AZ in Den Haag. Tegen een van de betere clubs voetbalden de Groningers minstens gelijkwaardig. En dat zonder Doan, die in de warming up afhaakte wegens ‘hoofdpijn’. De verwachting is dat de Japanner een dezer dagen verkast naar PSV. Dat is ook de vermoedelijke reden dat hij met migraine op de tribune zat en niet op het veld.

Natuurlijk is Doan een van de betere spelers in de selectie van trainer Danny Buijs, maar zijn vervanger Sam Schreck deed het naar behoren. Zoals ook de overige spelers van de Trots van het Noorden zich van hun beste kant lieten zien. Na de winst op FC Emmen, de bizarre nederlaag tegen FC Twente en het gelijkspel tegen AZ is zonneklaar geworden dat er meer voetbal in het elftal zit dan het vorige seizoen.

Het is de vraag in hoeverre het prima veldspel zal leiden tot een hoge klassering, maar ergens onderin het linker rijtje van de ranglijst moet met deze selectie haalbaar zijn. En dat is een compliment voor technisch directeur Mark Jan Fledderus, die deze zomer druk in de weer is met het aantrekken van nieuwe krachten. De verwachte miljoenenverkoop van Doan brengt de club financieel ook nog eens in goed vaarwater.

De enige zorg is de afwerking in de aanval. Wel moet gezegd worden dat de tot dusverre tegenvallende spits Kaj Sierhuis tegen AZ meer dan verdienstelijk speelde. Hij kwam in de eerste helft elf keer aan de bal en daarmee deed hij er zes keer iets goeds mee. Na de rust was zijn inbreng minder: zeven balcontacten en slechts twee keer een voldoende. Vooralsnog lijkt hij niet de kille afmaker waar de club zo’n behoefte aan heeft.

In elk geval is FC Groningen het seizoen veel beter begonnen dan het vorige jaar. Er zijn niet alleen meer punten behaald, maar ook het veldspel oogt volwassener dan destijds toen het middenveld met veel jonkies de achilleshiel van de ploeg was. Met achtereenvolgens Heracles, FC VVV en PEC Zwolle als tegenstander moet de ploeg van Buijs in staat zijn om zich voorlopig bij de beste acht teams van de eredivisie te scharen.

            

Henk Hielkema is oud-sportjournalist en volgde jarenlang sporters in het . Noorden)           

Ongedisciplineerd FC Groningen doet zichzelf de das om tegen FC Twente

Door Henk Hielkema

FC Groningen heeft zichzelf de das om gedaan in de thuiswedstrijd tegen FC Twente. Ongedisciplineerd gedrag leverde behalve twee gele kaarten ook twee rode prenten op. Daardoor voetbalden de Groningers in de tweede helft met een numerieke minderheid van twee spelers. De negen spelers die overbleven, deden hun stinkende best om te knokken voor een resultaat. Maar uiteindelijk werd het een 3-1 nederlaag.

Natuurlijk speelde de VAR weer een hoofdrol, maar je kunt zeggen van den video-scheidsrechter wat je wil, alle beslissingen waren terecht. En dat gold zeker voor de rode kaarten voor Lundqvist (hij haalde een speler op het middenveld van achteren neer zonder de bedoeling om de bal te spelen) en Te Wierik (een keiharde overtreding op het scheenbeen van de tegenstander).

FC Groningen had zelfs met acht man de tweede helft kunnen voetballen, want Absalem drukte direct na de pauze zijn schoen keihard op de enkel van een tegenstander. Arbiter Bax gaf hem geel, maar een rode kaart was beter geweest. Natuurlijk is er altijd wel sprake van rivaliteit met de Twentenaren, maar de ploeg van trainer Danny Buys handelde zo amateuristisch en ongedisciplineerd dat veldverwijzingen niet konden uitblijven.

Sommige supporters uitten hun woede op de arbitrage maar ze hadden meer recht om boos te zijn op hun eigen spelers, die zich niet in bedwang hadden. Als deze wedstrijd een voorbode is voor de rest van het seizoen dan wordt FC Groningen kampioen in het pakken van rode kaarten. Buys, die als speler ook altijd de grenzen opzocht van het toelaatbare, mag de komende week een hartig woordje spreken over het gebrek van zelfbeheersing in zijn elftal.

De wijze waarop Lundqvist de tegenstander onderuit haalde, zie je doorgaans alleen op de amateurvelden. Professionele voetballers weten dondersgoed dat je door zo’n actie uit het veld wordt gestuurd. Daarmee dupeer je niet alleen je teamgenoten maar ook de fans die alleen maar uit zijn op succes. Ook aanvoerder Te Wierik mag deze dagen wel even voor de spiegel staan. Hij gaf als captain een slecht voorbeeld.

Een ander verbeterpunt: laat spits Sierhuis nooit meer een strafschop nemen. Tegen FC Twente mikte hij de bal in het midden van het doel. Kennelijk ging hij ervan uit dat de keeper wel een hoek zou kiezen. Bovendien stroomde de falende spits niet over van zelfvertrouwen. Er is vast wel iemand in de selectie die de strafschoppen beter neemt.

        

Henk Hielkema is oud-sportjournalist en volgde jarenlang sporters in het  Noorden)           

FC Groningen begint seizoen prima met zege in Emmen

Door Henk Hielkema

FC Groningen is met een 1-0 zege bij FC Emmen de competitie goed begonnen. De Groningers verdienden de overwinning op basis van een licht speloverwicht. Maar wat de waarde van deze winst is, zal later moeten blijken. In elk geval lijkt de Trots van het Noorden de nachtmerrie van het vorige seizoen (een belabberde start) van zich af te schudden.

Zoals gezegd valt er nog weinig zinnigs te zeggen over de sterkte van het vernieuwde FC Groningen. In Emmen hield de verdediging zich redelijk staande, hoewel de Emmenaren een paar dotten van kansen kregen. Aan de andere kant speelde spits Sierhuis een bleke wedstrijd. Hij zou dit seizoen een schotvaardige aanvaller moeten worden maar als hij zichzelf niet snel verbetert, dan zou hij wel eens kunnen afdalen naar de wisselbank.

Met de Japanner Doan nog steeds in de gelederen heeft FC Groningen een potentiele smaakmaker, die ogenschijnlijk frisser aan het seizoen is begonnen dan hij een paar maanden geleden is geeindigd. De volgers van de club zagen in de voorbereiding een kwetsbare verdediging, maar afgezien van een paar kansen voor FC Emmen hield de Groninger defensie zich aardig staande. Ook doelman Padt had het oog er goed in, want in een een-tegen-een situatie komt hij meestal als winnaar uit de strijd.

Winnen van een club die zijn tweede eredivisiejaar in gaat, is eigenlijk een must voor de ploeg van trainer Danny Buijs. Vorig jaar leverden de noordelijke derby’s weliswaar twee nederlagen op, maar normaal gesproken zouden de Groningers van de beide duels minimaal vier punten van FC Emmen moeten afsnoepen.

Waar FC Groningen dit seizoen gaat voetballen op de ranglijst, valt moeilijk te zeggen. Pas na een wedstrijd of vijf kan een betere voorspelling gedaan worden. De ras-optimisten zullen nu zeggen dat Groningen al twee punten is uitgelopen op kampioen Ajax, dat met 2-2 gelijkspeelde bij Vitesse. Die remise van de Amsterdammers had niemand verwacht. Zeker niet de vele voetbalanalisten die Ajax allemaal als kampioen hebben getipt. Het zou beter zijn als die analisten zich gaan bezighouden met het analyseren in plaats van het voorspellen.           

Henk Hielkema is oud-sportjournalist en volgde jarenlang sporters in het . Noorden)           

Wat heeft Vivianne Miedema gemeen met Kasper Dolberg?

Door Henk Hielkema

Wat heeft Vivianne Miedema, spits van Oranje, gemeen met Ajax-aanvaller Kasper Dolberg, oud-FC Groningen-spits Tim Matavz en het vroegere voetbalelftal van de Sovjet Unie? Antwoord: focus op de sport. Beter gezegd: focus op de technisch-tactische handeling om succes te boeken. Miedema en de bovengenoemde sporters kennen daarom geen euforie of faalangst. Daarom zie je de gevierde Oranjeleeuwin ook nooit hartstochtelijk juichen na een doelpunt. Hooguit een glimlach. De koprol die ze maakte na haar zestigste goal voor Oranje was onlangs ook niet des Miedema’s. Hij zag er bovendien houterig uit.

Wat Miedema heeft (het niet-juichen) hebben haar mannelijke collega’s Dolberg en Matavz ook. Van de Ajacied wordt gezegd dat hij een koele kikker is zonder emoties. En ook Matavz blijft stoicijns kijken als hij heeft gescoord. Maar ook na een misser zijn ze niet uit hun doen. Ze gaan onverstoorbaar verder en proberen het de volgende keer opnieuw. Het ontbreken van emotie, frustratie of euforie werkt in hun voordeel. Ze zijn moeilijk van hun stuk te krijgen.

Voor hen geldt niet het resultaat van de actie maar de actie zelf. Ze zijn alleen bezig met de technische uitvoering van de handeling en denken geen moment aan het resultaat van hun actie. Anders gezegd: ze laten het gebeuren. Ze geven hun acties ook geen positieve of negatieve lading. Dat werkt alleen maar nadelig. Voorbeeldje. Als je een strafschop neemt, moet je dan denken: ik hoop dat de bal erin gaat of ik hoop niet dat ik mis. De juiste houding is: geen van beide. Je moet je alleen richten op de technische handeling die nodig is om te scoren. Daarna zie je vanzelf wel of de bal raak is of niet.

Het vroegere elftal van de Sovjet Unie had dat ook. De focus op de handeling beperkte zich niet tot een speler maar was van toepassing op het gehele elftal. Onder leiding van coach Valeri Lobanosvski (de oudere voetballiefhebber herinneren zich hem nog wel) speelden de Sovjets ingeslepen taktische patronen. Het spel werd ook wel sjablonenvoetbal genoemd. Het elftal stond niet bekend om onvoorspelbare acties of opwindende momenten. Vergeleken met het frivole Brazilie was het ronduit saai wat de Sovjets lieten zien.

De taktiek, gebaseerd op een goede techniek, was voor de Sovjet Unie een vertrouwd en sterk middel om de tegenstander te verslaan. Het team van Lobanovski stond daarom bekend als een taaie ploeg die je maar moeilijk kon verslaan. En wat de taktiek was voor de Sovjets is de techniek voor Miedema, Dolberg en Matavz. Voor hen is de rest niet interessant. Ook niet of  de bal in het doel verdwijnt of juist net naast het doel.

Als je straks Miedema dus in de achtste finale tegen Japan amper ziet juichen – en geen frustratie toont na een misser – dan weet je dus dat ze goed in de wedstrijd zit. Focus.

     

Henk Hielkema is oud-sportjournalist en volgde jarenlang sporters in het Noorden)           

FC Groningen sluit hobbelig seizoen af met verlies in Arnhem

Door Henk Hielkema

FC Groningen heeft het dit seizoen gehaald tot en met de eerste ronde van de play-offs voor een Europees ticket. Na de 2-1 zege in de Euroborg bleek tegenstander Vitesse in eigen huis toch te sterk voor de ploeg van trainer Danny Buijs, die met 3-1 van het veld werd gespeeld. Het seizoen zit er dus op voor de Trots van het Noorden en dus is het tijd voor het opmaken van de balans.

Om te beginnen heeft de club de sportieve doelstelling – het bereiken van de play-offs – bereikt. De weg daar naar toe was nogal hobbelig. De start van de competitie was dramatisch slecht en na de winterstop verraste FC Groningen vriend en vijand door als een van de best presterende eredivisieclubs. Wat ging er goed en fout dit seizoen?

In de eerste plaats maakte algemeen directeur Hans Nijland een inschattingsfout door oud-trainer Ron Jans aan te stellen als technisch manager. Jans besloot vervolgens om de wens van de debuterende trainer Buijs, die Joop Gall wilde hebben als assistent, af te wijzen. Jans trok Hennie Spijkerman aan als rechterhand van Buijs. Een paar maanden geleden vertelde Jans dat hij ongeschikt is als technisch manager en kondigde direct zijn vertrek aan.

Jans en Nijland zadelden de oefenmeester bijna een jaar geleden op met een spelersselectie die veel te jong en onervaren was. Dit was het gevolg van het technisch beleidsplan ‘Talent op 1’ dat dicteerde dat minstens de helft van de selectie moest bestaan uit ‘eigen-kweek-spelers’. Daarmee sloeg de club een heilloze weg in, die zelfs het voortbestaan van FC Groningen als eredivisieclub in gevaar bracht. Deed Jans dan alles fout? Nee, want in de winterstop haalde hij de goede spelers om de weg omhoog in te kunnen slaan.

In de periode dat het slecht ging, kregen Nijland en Jans terecht de zwarte Piet van de supporters in de schoenen geschoven met als dieptepunt het gescandeerde ‘Nijland rot op’ na weer een nederlaag in de Euroborg. Maar ook Buijs maakte verkeerde beslissingen. Met veel bombarie verkondigde hij in de seizoenvoorbereiding dat zijn elftal verschillende systemen zou gaan spelen en dat 4-3-3 het hoofdsysteem zou worden. Pas na aandrang van de spelers ging hij overstag en werd het tweespitsensysteem ingevoerd, dat veel beter bij de selectie paste.

Bij het kiezen van de basiself maakte Buijs amper aanwijsbare fouten waardoor hij vrijwel altijd met de beste spelers aan de wedstrijd begon. Met zijn openlijke kritiek op het clubbeleid ging hij echter de mist in. Hoewel hij het gelijk aan zijn zijde had, gaf het geen pas om die kritiek in de media te spuien. Zoiets doe je binnenskamers. Hij maakte het helemaal te bont met een mislukte 1-april-grap door het topsportzorgcentrum op Corpus en de trainingsfaciliteiten daar aan de kaak te stellen. Bovendien zei hij dat de trouwe supporters van de trainingen beter een andere dagbesteding konden gaan kiezen.

De vertrekkende Nijland maakte misschien nog de grootste fout door de slordigheid rond de naamgeving van het nieuwe topsportzorgcentrum. Arjen Robben was gevraagd of het gebouw zijn naam mocht dragen, maar toen puntje bij paaltje kwam, kon dat niet doorgaan omdat andere partijen er ook iets over te zeggen hadden. Daarmee verknalde Nijland de goede relatie met de familie Robben, die die blunder niet snel zal vergeten.     

                                                           

(Henk Hielkema is oud-sportjournalist en volgde jarenlang sporters in het . Noorden)           

FC Groningen gaat naar Arnhem met een 2-1 zege

Door Henk Hielkema

FC Groningen verzekerde zich zaterdagavond voor een halflege Euroborg tegen Vitesse van een redelijke uitgangspositie (2-1) om de volgende ronde van de play-offs te halen. Dinsdag is de return. Opvallend was de matige belangstelling voor het eerste play-offduel, want er bleven veel groene stoeltjes leeg in het stadion. Seizoenkaarthouders hadden gratis toegang, maar kennelijk was het Eurovisiesongfestival op tv een geduchte concurrent.

Trainer Danny Buijs had deze keer gekozen voor het spitsenduo Mahi-Sierhuis. Daardoor bleef goaltjesdief Gladon buiten de basis. Met Doan wat meer centraal op het middenveld en Bruns als verbindingsman hadden de Groningers vooral in de eerste helft op het strategisch belangrijke middenterrein het heft in handen. Vitesse was wel af en toe gevaarlijk maar veel kansen schiepen de gasten in die eerste drie kwartier niet. Hun tegentreffer sloeg in de tweede helft echter als een bom in.

Maar hoe het ook afloopt in Arnhem, de Trots van het Noorden heeft er toch maar voor gezorgd dat de competitie is verlengd met een toetje in de vorm van de play-offs. Daarmee is de zwakke seizoenstart weggewist. De fans in de Euroborg kregen vooral na de winterpauze nog waar voor hun geld. Voor hen had de competitie twee gezichten: van een drama in het begin tot een ongekende opleving op het einde.

Overigens onthulde voormalig sportjournalist Jan Mennega als analist van het Dagblad van het Noorden een opmerkelijk nieuwtje. Tijdens de analistendag van de krant stelde Mennega dat Buijs op ‘kantoor’ en op ‘Corpus’ veel weerstand opwekt. Je vraagt je af in hoeverre die weerstand de samenwerking met zijn clubmedewerkers beinvloedt, maar als er inderdaad ernstige fricties zijn, lijkt het me een mooie taak voor de nieuwbakken directeur Gudde om het een en ander uit te zoeken en de rimpels glad te strijken.

Als de weerstand namelijk verder gaat dan meningsverschillen zou de werksfeer wel eens nadelig kunnen uitpakken voor het uiteindelijke resultaat. De basis voor de bewering van Mennega zullen ongetwijfeld de kritische geluiden zijn geweest van Buijs over het clubbeleid (niet verstandig om dat in de media te gooien) en de mislukte 1-aprilgrap van Buijs die niet alleen het nieuwe topsportzorgcentrum afkraakte maar ook een sneer gaf aan de supporters die de dagelijkse trainingen bezoeken.   

                                                    

(Henk Hielkema is oud-sportjournalist en volgde jarenlang sporters in het  Noorden)