Door Henk
Hielkema
Als je
hekkensluiter van de eredivisie bent dan is elk puntje meer dan welkom. De
remise tegen FC Utrecht (1-1) werd door de spelers en staf van FC Groningen dankbaar
omarmd maar er had natuurlijk gewonnen moeten worden. De Utrechters speelden
immers het laatste half uur met tien man en voetbalden allerminst de sterren
van de hemel.
Zoals gezegd
werd het eerste puntje van dit seizoen in de Euroborg redelijk tevreden geincasseerd.
Het voorkwam in elk geval een nieuw oproer in het stadion, waar de supporters deze
week nog het hoofd eisten van algemeen directeur Hans Nijland. Verlies tegen FC
Utrecht zou dramatische gevolgen hebben gehad voor de Groningers.
Echt veel
schieten de noorderlingen er trouwens niet mee op. PEC Zwolle (punt tegen AZ ) en De
Graafschap (drie punten tegen Willem II), een paar concurrenten in de
degradatiezone, haalden ook een resultaat. Maar de jacht op meer dan een punt
in de slotfase leverde voor FC Groningen ook weer enige goodwill op bij de
eigen aanhang, die in de Euroborg tot dusverre niet is verwend.
De inbreng
van de boomlange, negentienjarige Tim Freriks van Jong FC Groningen is zeker in
thuiswedstrijden voor herhaling vatbaar. Met hem in de spits is de ploeg meer mans. Zijn aanwezigheid maakte het voor
trainer Danny Buijs mogelijk om opportunistisch te gaan voetballen. Die
speelwijze veroorzaakte voor leven in de brouwerij en ook een paar hachelijke
momenten voor het doel van de Utrechters. Met een beetje geluk had FC Groningen
daarmee de volle buit veroverd.
FC Utrecht,
dat evenals de Groningers ook in een moeilijke fase zit, wankelde in de
slotfase van de wedstrijd. Een domme rode kaart, halverwege de tweede helft,
zorgde ervoor dat de Groningers alles op alles zetten om een 1-0 achterstand
weg te werken. De 1-1 kwam er wel, maar de zo gewenste zege bleef achterwege en dat was
objectief gezien toch wel wat teleurstellend.
De les die
Buijs zal hebben geleerd is dat opportunisme met de lange Freriks in de punt
van de aanval een speelwijze is die niet alleen aanspreekt bij het eigen
publiek maar ook tegenstanders angst inboezemt. Misschien is deze taktiek
geschikter voor het ‘degradatievoetbal’ dan het saaie heen en weer geschuif.
(Henk Hielkema is
oud-sportjournalist en volgde jarenlang sporters in het Noorden)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten