Door Mistersnooker
FC Groningen
heeft de playoffs gehaald maar daar is alles mee gezegd. Het optreden in het zo
begeerde toetje van de competitie werd een sof. Tweemaal werd er met 4-1
verloren tegen AZ. De hamvraag is nu of de Groningers een geslaagd seizoen
achter de rug hebben. Het antwoord is: nee.
In de eerste
plaats werd er in de Euroborg saai, wisselvallig en slecht gepresteerd. De
amusementswaarde was niet om over naar huis te schrijven en er waren weinig
meeslepende wedstrijden te bewonderen voor de fans. En die waren voor aanvang
van het seizoen wel beloofd door algemeen directeur Hans Nijland.
Het eerste
jaar van hoofdtrainer Ernest Faber is een tegenvaller geworden. De als
innovatief bekend staande oefenmeester heeft er lang over gedaan om de juiste
formatie, taktiek en basiself te bepalen. Dat is hem aan te rekenen. Ook van de
van hem bekende lange en zware trainingen hebben niet gebracht waar iedereen op
had gehoopt.
Faber stelde
direct na de uitschakeling tegen AZ dat er voor het komende seizoen
versterkingen moet en komen. In elke linie minstens een, zo stelde hij. Faber
heeft wel gelijk maar dat had hij niet meteen in het openbaar moeten roepen.
Het lijkt erop dat hij het wisselvallige seizoen verklaart door de gebrekkige
kwaliteit van zijn spelersgroep en dat hij zichzelf vrijpleit. Dat is een teken
van zwakte. Faber was het vorig jaar augustus eens met de optimistische
doelstellingen die met de huidige selectie gehaald moesten worden.
Er moeten
inderdaad wel betere spelers bijkomen, maar Faber moet ook zelf in de spiegel
gaan kijken. De start van de nieuwe competitie moet beter en daarom is het van
belang dat de club deze keer in de zomer een trainingskamp belegt en niet in de
winterpauze. Vanaf speelronde 1 moeten een paar zaken duidelijk zijn: de
speelwijze, de basiself, de taktiek en de formatie waarmee het elftal zijn tegenstanders tegemoet gaat treden.
Verder mag
de trainingsmethode van Faber onder de loep genomen worden. Het elftal oogde
namelijk niet fitter en scherper dan de meeste tegenstanders. De urenlange
trainingen hebben in de wedstrijden nauwelijks het beoogde effect gehad. Het is
te overwegen om terug te schakelen naar kortere, intensievere trainingen.
Tot slot was
er dit seizoen een persoonlijk succesje voor doelman Sergio Padt, die in de
selectie werd opgenomen van het Nederlandfs Elftal. Leuk voor Padt maar hij is
gekozen bij gebrek aan beter. De keeper van FC Groningen heeft namelijk de
meeste rebounds van de eredivisie en veel tegengoals werden gescoord nadat hij
de bal niet klemvast kon vangen. Een elementaire tekortkoming die op zijn
leeftijd moeilijk is te verbeteren. Het leren en oefenen van het vangen van de
bal gebeurt doorgaans op jeugdige leeftijd. Het is een basistechniek die Padt
mist. Zijn verkiezing voor Oranje is daarom verrassend te noemen. Padt houdt veel
ballen tegen, maar een topkeeper zal hij nooit meer worden.
(Volgend seizoen
verschijnt deze column op maandag om 18 uur en verder als er een aanleiding is voor een opinierend verhaal)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten