Henk Nienhuis heeft noordelijk voetbal veel goeds gebracht

Door Mistersnooker

Henk Nienhuis is niet meer. Hij is voor altijd Mister Veendam, maar ook FC Groningen heeft met hem te maken gehad. Eerst als assistent-trainer en later nog drie jaar lang als algemeen directeur. Wim Everards wilde hem als directeur in een roerige periode. Hij zei tegen Nienhuis: “Ik kan het niet alleen. Ik heb je erbij nodig.”

Nienhuis hapte toe en als sportjournalist heb ik in die tijd veel met hem te maken gehad. Hij was trots op zijn baan bij de FC. “Je had niet verwacht dat ik hier ooit nog eens zou zitten”, zei hij in de directiekamer aan de Zaagmuldersweg. Zijn band met de journalistiek was er eentje van haat en liefde. Hij kon je verrot schelden na een voor hem negatieve publicatie maar een dag later was de relatie weer prima.

Op een gegeven moment hadden Nienhuis en FC Groningen in de gaten dat het geen rimpelloos huwelijk was. De rasechte Oostgroninger duldde in de club weinig tegenspraak en dat stuitte op den duur op verzet. In Veendam was hij de allesbepalende figuur, maar dat werkte niet in de stad Groningen. Op de avond dat zijn ontslag aan de pers bekend gemaakt werd, zat ik bij hem thuis in Veendam. Het viel me op dat hij allesbehalve rancuneus was.

Nienhuis keerde terug naar zijn oude liefde, de BV Veendam, waar hij zich toch prettiger voelde dan in het Oosterpark-stadion. Ondanks de relatief korte periode in Groningen, heeft hij zich voor de volle honderd procent ingezet voor FC Groningen. Bij de supporters had hij weinig krediet, want die herinnerden zich nog de wedstrijd tegen Veendam, die de Oostgroningers wonnen waarna Veendam-trainer Nienhuis een ererondje liep op het veld met gebalde vuisten in de richting van de tribunes.

Het was een ondoordachte actie van hem zoals hij wel vaker dingen deed waarvan je op keek. Als Veendam-directeur zat hij aan de Langeleegte op de tribune, maar als er op het veld iets gebeurde wat hem niet zinde, dan liet hij zich luidruchtig horen. Hij ageerde tegen de scheidsrechter, de eigen trainer en de eigen spelers met een karakteristiek begin: “Man, man, man….”

Nienhuis zal herinnerd worden als een man die het noordelijke voetbal veel goeds heeft gebracht. Zijn passie, drive en wilskracht wendde hij aan om iets te bereiken. Dat deed hij als trainer, maar ook als directeur. Voor Veendam, maar ook voor FC Groningen. Ooit liet hij zich ontvallen dat hij niet als een anoniem persoon de aarde wilde verlaten. Die wens is uitgekomen. Henk Nienhuis, rust zacht.

(Elke maandag en vrijdag om 18 uur een opinierend verhaal over FC Groningen op dit blog)