FC Groningen wordt door journaille met fluwelen handschoenen aangepakt

Door Mistersnooker

Af en toe wordt mij gevraagd hoe het komt dat FC Groningen vroeger door de sportredactie van het Nieuwsblad van het Noorden kritischer werd gevolgd dan tegenwoordig door het Dagblad van het Noorden. De reden is dat de huidige sportjournalisten zich minder onafhankelijk kunnen opstellen dan destijds het geval was. Ik leg het uit.

Jan Mennega van het Dagblad van het Noorden is spaarzaam met een hard oordeel over wat zich in de Euroborg afspeelt. Zowel op het veld als in de catacomben. Als enige van de sportredactie volgt hij FC Groningen en dat heeft voor- en nadelen. Het voordeel is dat hij zich volledig kan storten op de club. Hij bezoekt niet alleen de wedstrijden maar ook de trainingen.

Het nadeel is dat zijn mening over het voetbal in het algemeen en dat van FC Groningen in het bijzonder bij de lezers na zoveel jaren genoegzaam bekend is. Het gevolg is dat je als lezer vaak een herhaling van zetten krijgt voorgeschoteld. Maar er is nog een groter nadeel. Mennega analyseert niet alleen de wedstrijden maar van hem wordt ook de nieuwsgaring bij de profclub verwacht. En dat laatste brengt hem in een lastig parket.

Als hij zijn kritiek op bijvoorbeeld directeur Hans Nijland of trainer Ernest Faber – als er tenminste reden voor is – scherp en onverbloemd op papier zet, dan zit de kans erin dat hij niet meer welkom is voor een interview of een informatief praatje over het wel en wee van de club. Met andere woorden: met een onafhankelijk oordeel kan Mennega zijn nieuwsbronnen binnen de club wel vergeten. Dat gegeven speelt mee in het opschrijven van zijn oordeel over spelers, trainer of directeur.

Speelde dit dan niet bij het Nieuwsblad van het Noorden? Zeker wel, maar daar had de toenmalige sportredactie een trucje op bedacht. In de eerste plaats waren er meer journalisten die de wedstrijden bezochten en in de tweede plaats werd een journalist voor de nieuwsgaring aangewezen die vrijwel nooit opinierende verhalen schreef over de FC. Daardoor konden Harry Hesseling, Frits Abraham etc een onafhankelijk oordeel geven over wat ze zagen op het veld.

Wat ook nog een rol speelt, is het feit dat de hoofdredacties tegenwoordig meer beducht zijn voor het afhaken van adverteerders die niet gediend zijn van het neersabelen van de club waar zij juist in de bussinessclub vrolijk aan het netwerken zijn. De steeds grotere rol van de commercie in het betaalde voetbal heeft ook zijn invloed op de onafhankelijkheid van de journalisten.

Voor een onafhankelijk verslag van de wedstrijden die FC Groningen speelt, kan men het beste terecht bij de Groninger Gezinsbode. Daar werkt Wim Masker als voetbaljournalist die zo goed is ingevoerd bij de profclub dat hij een betrouwbaar, onafhankelijk en deskundig commentaar kan geven. De laatste jaren heeft hij zich ontpopt tot de beste voetbaljournalist van Groningen en omstreken.

(Elke maandag en vrijdagmiddag om precies 18 uur op dit blog een opinierend verhaal over FC Groningen)